105. Është dinjitet për mua ta them për All-llahun vetëm të vërtetën. Unë u kam ardhur me argumente nga Zoti jaj, lejoi pra beni israilët të vijnë me mua!” 

106. Ai (faraoni) tha: “Nëse ke ardhur me ndonjë argument, dhe nëse je ai që thua, na trego pra at argument”.  

107. Ai (Musai) e hodhi shkopin e vet, kur ja, u shfaq gjarpër i vërtetë.  

108. Dhe e nxori dorën e vet, kur qe, për shikuesit dritë e bardhë.  

109. Rrethi i parisë nga populli i faraonit tha: “Ky nuk është tjetër pos magjistar i përsosur”.  

110. Ai dëshiron t’ju nxjerrë prej tokës suaj: “E çka më urdhëroni (propozoni ju)?” 

111. Ata (krerët) thanë: “Ndale atë dhe vëllaun e tij, e na dërgo nëpër qytete tubues (të magjistarëve).  

112. Të sjellin çdo magjistarë të dijshëm (të aftë).  

113. Magjistarët erdhën te faraoni, e thanë: “ ne do të kemi shpërblim, në qoftë se dalim fitues!” 

114. Ai (faraoni) tha: “Po, dhe ju do të jeni prej të afërmëve të mi”.  

115. Ata (magjistarët) thanë: “O Musa, (zgjidh)-ose do të hedhish ti ose ne po hedhim?” 

116. Ai (Musai)tha: “Hidhniju”! Ekur hodhën ata (shkopinjë e litarë), magjepsën sytë e njerëzve, i frikësuan ata dhe sollën një maji të madhe.  

117. E Ne e frymëzuam Musain (duke i thënë): “Hidhe shkopin tënd!” Kur qe , ai gëlltiste atë që kishin magjepsuar.  

118. Atëherë u dëshmua e vërteta dhe u zhduk ajo që kishin përgatitur.  

119. Aty u mundën ata (magjistarët dhe faraoni) dhe u kthyen të poshtëruar.  

120. E magjistarët u hodhën (u përulën) në sexhde),