70. E kur i pajisi
ata me pajimet e tyre e vuri tasin (gotën) në barrën e vëllait të vet, e pastaj
një thirës thirri: “O ju devexhinj, ju jeni vjedhës!”
71. U kthyen
(devexhinjtë) dhe thanë: “çka keni humbur?”
72. (shërbëtorët e sundimtarit) Thanë: “Kemi humbur tasin e
sunduesit, e kush e sjell atë (tasin), ka (shpërblim) një barrë deveje (drith).
Unë vetë jam për këtë garantues!”
73. Ata (vëllezërit
e Jusufit) thanë: “Pasha All-llahun, ju e dini se ne nuk kemi ardhur për të
bërë shkatërrime në tokë dhe nuk jemi vjedhës!”
74. (shërbëtorët) Thanë: “Nëse jeni gënjeshtarë, çfarë duhet të
jetë ndëshkimi i atij (që ka vjedhur)?”
75. Vëllezërit
thanë: “Dënimi i tij është, vetë ai (të robërohet) në barrën e të cilit
gjendet. Kështu ne i dënojmë të padrejtit!”
76. Dhe filloi
(kontrollimi) në barrët e tyre, përpara barrës së vëllait të vet, e pastaj e nxorri
atë (tasin) nga barra e vëllait të vet. Kështu Ne e mësuam të
planifikojë Jusufi. Sipas ligjit të mbretit, atij (Jusufit) nuk i
takonte ta ndalte (peng) vëllain e vet, përveç kur është dëshira e All-llahut. Atë që duam Ne e lartësojmë shumë në dituri, e mbi secilin të
dijshëm ka edhe më të dijhëm.
77. (vëllezërit) Thanë: “Në pastë vjedhur ky, ka pasë vjedhur më
parë një vëlla i tij. Jusufi këtë e mbajti fshehtë në vete e nuk ua zbuloi
atyre dhe tha: “Ju jeni në pozitë më të keqe (këtë e tha me vetvete e jo atyre), All-llahu e di më mirë për atë që trilloni.
78. Ata thanë: “O
zotëri, ai ka një babë shumë të vjetër, pra , në vend
të tij na merr njërin prej nesh. Bënë këtë të mirë se ti je prej atyre që bëjnë
mirë!