52. kur ata hynë te ai dhe thanë: “Selamen - e përshëndetën e ai (Ibrahimi) tha: “Ne po frikësohemi prej jush!” 

53. Ata thanë: “Mos u frikëso ne po të marrim myzhde për një djalë të zgjuar!” 

54. Ai (Ibrahimi) tha: “A më merrni myzhde kur më ka kapur mua pleqëria? Me çka po më përgëzoni ju?

55. Ata thanë: “Ne të morëm myzhde me atë që është e sigurtë e ti mos u bë i pashpresë!” 

56. Tha: “Askush nuk e humb shpresën në mëshirën e Zotit të vet, përveç atyre që janë të humbur” 

57. Tha: “E çka është pra çështja e juaj, o të dërguar?” 

58. Ata thanë: “Ne jemi dërguar te një popull i prishur!” 

59. Me përjashtim të familjes së Lutit. Ata do t’i shpëtojmë që të gjithë. 

60. Përpos gruas sëtij,ne kemi vendosur, ajo të mbetet me ata të dënuarit (All-llahu ka vendosur). 

61. E kur i erdhën familjes së Lutit të dërguarit, 

62. Ai (Luti) tha: “Ju jeni njerëz të panjohur (nuk ju njoh)! 

63. Ata thanë: “Jo, (nuk kemi qëllim të keq ndaj teje) Të kemi ardhur ty me atë (dënim) që ata dyshonin. 

64. Të kemi sjellë të vërtetën, e ne jemi të drejtë (çka themi). 

65. Ti ec me familjen tënde pasi të kalojë një pjesë e natës dhe rri pas tyre (që të mos frkësohen) dhe asnjëri prej jush të mos kthejë mbrapa (për të shikuar) dhe shkoni andej kah urdhëroheni. 

66. E Ne i kumtuam atij (Lutit) atë çështje, se zhdukja e tyre deri në më të mbramin, do të jetë në mëngjes. 

67. E banuesit e qytetit (sadum) erdhën të gëzuar duke i lajmëruar njëri-tjetrin. 

68. Tha: (Luti): “Këta janë mysafirët e mi, e mos më turpëroni mua, 

69. Edhe kinie frikë All-llahun e mos më nënçmoni!”

70. Ata thanë: “A nuk të kemi ndaluar që të mos na përzihesh në njerëzit (që ne i mësyjmë)?