71. Ai (Luti) tha: “Ja, kėto (gratė) bijat e mija, nėse do tė bėni (martohuni me to)!” 

72. Pasha jetėn tėnde (Muhammed), s’ka dyshim se ata (Populli i Lutit) ishin tė humbur nė dehjen e tyre. 

73. E nė kohėn e lindjes (sė diellit) ata i pėrfshiu ushtima e tmerrshme. 

74. Dhe duke e pėrmbysur anėn e lartė tė qytetit poshtė, Ne e pėrmbysėm dhe lėshuammbi ta shi (tė dheut tė pjekur nė Xhehennem) si gurė. 

75. Nė atė (ngjarje), vėrtet ka argumente pėr ata qė mendojnė. 

76. Dhe se ato (vendbanime tė shkatėrruara) ende janė tė dukshme pranė rrugės. 

77. Pėr ata qė besojnė, ka fakte nė tė. 

78. Edhe populli i “Ejkės” ishin zullumqarė. 

79. E Ne ndėrrmorėm kundėr tyre (i shkatėrruam), dhe qė tė dyja ato (vendi Sadum dhe Ejke) janė nė rrugė qė duken. 

80. Edhe populli i “Hixhres” i pėrgėnjeshtroi tė dėrguarit. 

81. Ne u patėm parashtruar atyre (mrekullitė) Tona, por ata i kundėrshtonin ato. 

82. Ata skalisnin shtėpia nė kodra shkėmbore pėr tė qenė tė sigurt. 

83. E ata nė mėngjes i goditi gjėmim i tmerrshėm e shkatėrrues. 

84. Dhe nuk u ndihmoi atyre asgjė ajo qė vepruan. 

85. E Ne nuk i krijuam qiejt as tokėn ndryshe vetėm me urtėsi (tė madhe). E s’ka dyshim se momenti i fundit (kijameti) do tė vijė, e ti (Muhamme) sillu me njerėzishmėri. 

86. Vėrtet, Zoti yt ėshtė krijuesi i pėrgjithshėm, mė i dijshmi. 

87. Ne tė kemi dhėnė ty shtatė (ajete) qė pėrsėriten (Fatiha pėrsėritet nė rekate tė namazit) edhe Kur’anin e madhėrueshėm. 

88. E ty tė mos shkojnė kurrsesi sytė nė atė me ēka Ne i pajisėm disa prej tyre, as mos u brengos pėr ta (pse nuk besuan), kurse ndaj besimtarėve jij i pėrulur e i butė. 

89. Dhe thuaj: “Unė jam qortues i hapėt (pėr dėnimin nga Zoti pėr ata qė kundėrshtojnė). 

90. (u sjellim dėnim) Sikurse u sollėm atyre qė bėjnė ndarjen. (e librave tė mėparėshme).