50. Thuaj: “Edhe nėse tė jeni gurė a hekur!” 

51. Ose ndonjė krijesė qė ju duket e madhe! Ata do tė thonė: “Kush do tė nė rikthejė neve nė jetė?” Thuaj: “Ai qė ju krijoi pėr tė parėn herė!?? E ata do tė tundin kokat e tyre nga ti e do tė thonė: “Kur ėshtė ajo (ringjallja)?” Thuaj: “Ndoshta do tė jetė afėr!” 

52. (ringjallja ėshtė) Atė ditė kur Ai j thėrret, kurse ju i pėrgjigjeni tė pėrulur e duke lavdėruar Atė, e ju duket se ju qėndruat (nė dynja) vetėėm pak kohė. 

53. E ti robve tė Mi thuaju: “Le ta thon ata qė ėshtė mė e mira, pse djalli ndėsen mes tyre, e ėshtė e ditur se djalli ėshtė armik i hapėt i njeriut”. 

54. Zoti i juaj mė sė miri e di gjendjen tuaj, nėse Ai do, ju mėshiron dhe nėse Ai do, ju dėnon, e ty (Muhammed) nuk tė kemi dėrguar rojė tė tyre (nuk tė besuam ty punėn e tyre e t’i fusėsh me dhunė nė besim). 

55. Zoti yt e di mė sė miri gjenden e atij qė ėshtė nė qiej e tokė. Ne kemi dalluar disa pejgamberė nga tė tjerėt, prandaj, Davudit i kemi dhėnė Zebur (shėnime). 

56. Thuaj: “Ftoni ata, tė cilėt i menduat (zota) pos Atij, e ata nuk mund tė heqin prej jush mjerimin, as nuk mund tė mėnjanojnė”. 

57. Tė tillė (zotat) qė kėta po lusin (pos Zotit), vetė ata (zotat e tyre) kėrkojnė afrimin (te Zoti i vėrtetė), shpresojnė nė mėshirėn e Tij dhe i frikėsohen dėnimit tė Tij. Vėrtet, dėnimit tė Zotit tėnf ėshė pėr t’iu ruajtur. 

58. Nuk ka asnjė nga fshatrat (nga vendbanimet e kundėrshtarėve) e qė Ne nuk do ta shkatėrrojmė ose ndėshkojmė atė me dėnim tė ashpėr para ditės sė kijametit. Kjo ėshtė theksuar nė Libėr (lehvi mahfudh).