84. Më bën përkujtim të mirë ndër ata që vijnë pas, 

85. Më bn prej trashëgesve të Xhennetit të begatshëm, 

86. Dhe fale babaim tim, se ai vërtet ishtë nga ata të humburit, 

87. E mos më turpëro në ditën kur do të ringjallen. 

88. Ditën kur nuk bën dobi as malli, as fëmijët. 

89. (bën dobi) Vetëm kush i paraqitet Zotit me zemër të shëndoshë. 

90. E Xhenneti u afrohet atyre që ishin të devotshëm. 

91. Ndërsa Xhehennem u dëftohet atyre që ishin të humbur.

92. Dhe atyre u thuhet: “Ku janë ata që i adhuronit ju”, 

93. Pos All-llahut? Ata, a mund t’ju ndihmojnë juve o vetes?

94. E ata (idhujt) dhe adhuruesit e tyre, njëri mbi tjetrin hudhën në të, 

95. Dhe të gjithë ushtria (ithtarët) r djallit. 

96. E duke u grindur mes vete në të, ata thonë: 

97. “Pasha All-llahun, njëmend ne kemi qenë krejtësisht të humbur”, 

98. Kur juve (idhuj) u kemi barazuar me Zotin e botëve. 

99. Neve nuk na humbi kush tjetër vetëm se kriminelët (prijësit). 

100. E tash për ne nuk ndonjë ndihmës (ndërmjetësues). 

101. Nuk ka as ndonjë mik të sinqertë. 

102. E, sikur të mnud të kthehemi (dynja) edhe njëherë,, do të bëheshim besimtarë. 

103. Në këtë (që u përmend) ka argumente të bindshme, po shumica e tyre nuk besuan. 

104. Është e vërtetë se Zoti yt është i gjithëfuqishëm dhe i mëshirshëm. 

105. Edhe populli i Nuhut gënjeu të dërguarit. 

106. Kur vëllai i tyre (nga gjaku), Nuhu u tha: “A nuk jeni kah frikësoheni? 

107. Unë jam për ju pejgamber besnik. 

108. Keni frikë (dënimit të) All-llahut e më dëgjoni mua. 

109. Unë për këtë nuk kërkoj prej jush ndonjë shpërblim, shpërblimi për mua është vetëm prej Zotit të botëve. 

110. Pra (edhe njëherë u them) frikësohuni prej All-llahut e më dëgjoni mua! 

111. Ata thanë: “E si të besojmë ty, kur ty të besojnë të ultit?”