137. Kjo (që na këshillon ti) nuk është tjetër vetëm se traditë (mitesh) të popujve të lashtë. 

138. Se ne nuk kemi për t’u dënaur. 

139. Dhe ashtu ata e trajtuan atë (Hudin) gënjeshtarët, e Ne atëhere i shkatërruam. Edhe ky është një fakt, po shumiza e tyre nuk besuan. 

140. Vëretet, Zoti yt është i plotfuqishëm i mëshirshëm. 

141. Edhe kabilja Themud nuk i besoi të dërguarit. 

142. Kur vëllai i tyre, Salihu u tha: “A nuk frikësoheni?” 

143. Unë për ju jam i dërguar besnik. 

144. Andaj, kinie frikë (dënimin e) e All-llahut dhe mua më dëgjoni!”

145. Unë nuk kërkoj për këtë ndonjë shpërblim prej jush, shpërblimi im është vetëm prej Zotit të botëve. 

146. A jeni të sigurt se do të mbeteni në këtë që jeni (përgjithmonë)? 

147. Në kopshte e në burime. 

148. Edhe në të mbjella, e me hurma me frutat e tyre të freskët. 

149. Dhe ju me mjeshtëri po ndërtoni shtëpi nëpër kodra shkëmbore. 

150. Pra, kini frikë All-llahun e më dëgjoni mua. 

151. E mos shkoni pas atyre që janë të pa frenuar (që e teprojnë me vepra të këqia). 

152. Të cilët në tokë bëjnë shkatërrime, nuk bëjnë mirë. 

153. Ata i thanë: “Ti je vetëm i magjepsur”. 

154. Ti nuk je tjetër vetëm se njeri sikurse edhe ne, e nëse e thua të vërtetën, sille pra ndonjë argument!”

155. Ai tha: “Ja, kjo është devja, kjo do të pijë (ujë) në një ditë të caktuar, kurse ju në një ditë tjetër (jo për një ditë). 

156. Dhe kësaj të mos i bëni ndonjë të keqe, se do t’ju godasë dënimi i ditës së madhe!”

157. Po ata e therrën atë, madje u penduan (nga frika). 

158. Por ata i zuri ai dënimi i premtuar. Edhe në këtë ka argument, por shumica e tyre nuk u bënë besimtarë. 

159. Vërtet Zoti yt është i plotfuqishëm i mëshirshëm.