160. Populli i Lutit të dërguarit i konsideroi gënjeshtarë. 

161. Kur vëllai i tyre, Luti i tha: “A nuk i frikësoheni (All-llahut)?” 

162. Unë jam i dërguar i juaj, jam i besueshëm! 

163. Pra, kini frikë (dënimin) All-llahun dhe më dëgjoni mua! 

164. Unë krkoj për këtë ndonjë shprblim prej jush, shpërblimi im është te Zot i botëve. 

165. (Të mjerët ju) A shkoni pas meshkujve të kësaj bote. 

166. E gratë tuaja i leni anash, të cilat Zoti juaj i krijoi për ju! Por ju jeni një popull që kaloni çdo kufij!”

167. Ata i thanë: “O Lut, nëse nuk pushon (nga kjo që na thua), me siguri do të jesh i dëbuar prej nesh!” 

168. Ai tha: “Unë jam kundër veprimit tuaj! 

169. Zoti im, më shpëto mua dhe familjen time nga ajo që ëjnë ata!” 

170. Ne e shpëtuam atë dhe tërë familjen e tij, 

171. Përpos një plake (gruas së tij) që mbeti me atë (në dënim). 

172. E më pas i zhdukëm ata të tjerët. 

173. E Ne u lëshuam atyre një shi të jashtëzakonshëm (gurë nga qielli), e sa i keq ishte ai shi për ata të cilëve iu pat tërhequr vërejtja. 

174. Edhe në këtë kishte argument (për të mbledhur mend), po shumica e tyre nuk qenë besimtarë. 

175. E Zoti yt, padyshim është Ai i plotfuqishmi dhe i mëshirëshëmi. 

176. Edhe populi i Ejkës të dërguarit i konsiderojnë gënjeshtarë. 

177. Kur Shuajbi atyre u tha: “a nuk ruheni?” 

178. Unë jam i dërguar te ju, jam i besueshëm! 

179. Pra kini frikë (dënimin nga) All-llahun dhe më dëgjoni mua! 

180. Unë nuk kërkoj për këtë ndonjë shprblim prej jush, shpërblimi im është prej Zotit të botëve! 

181. Plotësoni matjen, e mos u bëni prej atyre që lënë mangu! 

182. Dhe matni me peshojë (terezi) të saktë (precize). 

183. Dhe ata leni mangu sendet e njerëzve, e mos bëni shkatërrime në tokë.