24.
25. Ai (Ibrahimi)
tha: “Ju përqafuat, veç All-llahut, idhuj vetëm sa për bashkëjetesë mes jush në
jetën e kësaj bote, e në ditën e kijametit (ndryshon gjendja) ju do të refuzoni
njëri-tjetrin dhe do të mallkoni njëri-tjetrin; fundi juaj është zjarri, për ju
nuk do të ketë ndihmëtarë”.
26. Atij (Ibrahimit)
i besoi Luti, e ai (Ibrahimi) tha: “Unë shpërngulem atje ku më udhëzoi Zoti im,
Ai është i gjithfuqishëmi, i urti”.
27. Dhe Ne i dhuruam
atij Is-hakun dhe Jakubin, e në pasardhësit e tij shpallëm pejgamberllëkun dhe
librin e shenjtë (librat e shpallura), atij i dhamë shpërblimin në këtë botë ,
kuse në botëm tjetër do të jetë ndër të mirët e përsosur.
28. (Dërguam) Edhe
Lutin, i cili popullit të vet i tha: “Ju, bëni aq punë të shëmtuar sa askush
para jush nga tërë bota nuk e ka bërë”.
29. Ju jeni që
kontaktoni meshkujt, që sulmoni njerëzit në rrugë, që në vendtubimet tuaja bëni
punë të ndyta. Përgjegjja e popullit të tij nuk ishte tjetër vetëm të thonë:
“Nëse e thua të vërtetën, na silldënimin nga All-llahu?”
30. Ai tha: “O Zoti
im, më ndihmo kundër popullit të prishur!”