13. Përmendju atyre një shembull të banorëve të fshatit, kur atyre u patë ardhur të dërguarit. 

14. Kur Ne dërguam te ata dy, e ata i përgënjeshtruan që të dy, atëherë i përforcum me një të tretë dhe u thanë: “Ne jemi të dërguar te ju. 

15. Ata (fshatarët) thanë: “Ju nuk jeni tjetër, vetëm se njerëz sikurse ne dhe se All-llahu nuk u ka shpallur asgjë; ju nuk jeni tjetër vetëm se rrenacakë. 

16. Ata thanë: “Zoti ynë e di se me të vërtetë ne jemi të dërguar te ju. 

17. Dhe nuk jemi të aobliguar për tjetër, përveç t’ju kumtojmë ashtu qartë. 

18. Ata (fshatarët) thanë: “Ne parandiejmë kob me ju dhe nëse nuk tërhiqeni, ne do t’ju gyrëzojmë dhe do të përjetoni ndëshkim të idhët prej nesh. 

19. Ata (të dërguarit) thanë: “Fati i keq është i juaji, a pse u këshilluat, a (na kërcënoheni)? Jo, por ju jeni popull i shfrenuar!”

20. Dhe prej skajit më të largët të qytetit erdhi një njeri qëngutej e tha: “O populli im, dëgjoni të dërguarit!” 

21. Dëgjoni atë që nuk kërkon prej jush ndonjë shpërblim dhe janë udhërrëfyes! 

22. E, ç’kam unë që të mos e adhuroj atë që më krijoi dhe, te Ai ktheheni. 

23. A mos do të pranoj zota tjerë pos Tij, e nëse do Mëshiruesi të më godasë me ndonjë të keqe, ndërmjetësimi i tyre nuk do të më vlejë asgjë,e as që do të më shpëtjnë. 

24. Unë do të jem atëherë në një humbje të hapët. 

25. Unë i kam besuar Zotit tuaj, pra më dëgjoni!” 

26. Atij i është thënë: “Hyn në Xhennet! e ai tha: “Ah, sikur ta dinte populli im, 

27. për çka më fali Zoti im dhe më bëri prej të nderuarve!”