77. E pasardhësit e tij i bëmë ata që vazhduan jetën. 

78. Dhe Ne ua lamë atë kujtim për njrëzit e ardhshëm. 

79. Selam i qoftë Nuhut (prej All-llahut e prej krijesave) në mbarë botën (si kujtim ndaj tij). 

80. Ne kështu i shpërblejmë të mirët. 

81. Vërtet, ai ishte prej robëve tanë që janë besimtarë. 

82. E pastaj i përmbytëm në një ujë të tjerët (që nuk besuan). 

83. Edhe Ibrahimi ishte i grupit të tij.

84. Kur Zotit të vet iu bind me zemër të pastër. 

85. Kur babait të vet dhe popullit të vet i tha: “çka është ajo që ju adhuroni?” 

86. A në vend të All-llahut doni zota të trilluar? 

87. çka është mendimi juaj ndaj Zotit të botëce? 

88. Dhe atëherë u lëshoi një shikim yjeve, 

89. E tha: “Unë jam i sëmurë!” 

90. Ata u kthyen dhe u larguan prek tij. 

91. Ai u drejtua kah zotat e tyre dhe u tha: “A nuk po hani ju?” 

92. çka keni pra, që nuk po flitni? 

93. Iu afrua atyre ngadalë, duke u mëshuar me të djathtën (me fuqi). 

94. Ata (populli) iu afruan atij me të shpejtë (sigurisht e qortuan). 

95. Ai (Ibrahimi) tha: “A adhuroni atë që vetë e keni gdhendur?” 

96. E All-llahu ju krijoi juve edhe atë që e punoni. 

97. Ata thanë: “Ndërtonja atij një vend dhe hudhne atë në zjarr! 

98. Ata i menduan atij një kurth, kurse Ne i mposhtëm ata të nënçmuar”.

99. Ai tha: “Unë po shkoj aty ku më urdhëroi Zoti im, e Ai më udhëzon!” 

100. Zoti im, më dhuro mua (një fëmijë) prej të mirëve! 

101. Ne e gëzuam atë me një djalë që do të jetë i butë (i sjëllshëm). 

102. Dhe kur arriti ai (djalli) që së bashku me të (me Ibrahimin) të angazhohet në punë, ai (Ibrahimi) tha: “O djalli im, unë kam parë (jam urdhëruar) në ëndërr të pres ty. Shiko pra, çka mendon ti?” Ai tha: “O babai im, punoje atë që urdhërohesh, e ti do të më gjesh mua, nëse do All-llahu, prej të durueshmëve!”