31. Ai (Ibrahimi) tha: “E ç’është puna juaj, o ju të dërguar?” 

32. Ata thanë: “Ne jemi të dërguar te një popull kriminel!” 

33. Që të hedhim mbi ta gurë nga balta (e pjekur)! 

34. (gurë) Të shënuar te Zoti yt, për ata që i kaluan kufijtë (në mëkate). 

35. Dhe kush ishte aty nga besimtarët, Ne i nxorrëm (i larguam). 

36. Po nuk gjetëm aty pos një shtëpie myslimane.

37. Dhe Ne kemi lënë aty shenjë dënimit të hidhur. 

38. (Kemi lënë shenjë) Edhe në Musain kur Ne e dërguam te faraoni me fakte të forta. 

39. E ai, me tërë anën (fuqinë) e vet, ia ktheu shpinën dhe tha: “Është magjistar, ose është i çmendur!” 

40. E Ne e kapëm atë dhe ushtrinë e tij dhe e hodhëm në det, dhe ai e bëri veten të jetë i sharë. 

41. Edhe në Adin (kemi lënë shenjë) kur Ne lëshuam kundër tyre erën rrënuese, 

42. E cila nuk la send pa e shënderruar në mbeturinë. 

43. Edhe Themudin kur atyre iu pat thënë: kënaquni deri në një kohë . 

44. E ata nga kryelartësia nuk respektuan urdhërin e Zotit të tyre, andaj i përfshiu rrufeja me krismë, e ata e shihnin. 

45. Dhe nuk mundën as të ngriten e as t’i kundërvihen. 

46. Edhe popullin e Nuhut (e dënuam) që ishte më parë. Ai ishte një popull i prishur. 

47. Ne, me forcën tonë e ngritëm qiellin dhe Ne e zgjërojmë atë. 

48. Edhe tokën Ne e kemi shtruar, sa shtrues të mirë jemi. 

49. Dhe Ne krijuam prej çdo sendi dy lloje (mashkull e femër) që ju të përkujtoni (madhështnë e Zotit). 

50. Pra, ikni e mbështetuni te All-llahu, unë prej Tij jam një qortues i hapët. 

51. E mos i shoqëroni All-llahut edhe ndonjë zot tjetër, edhe për këtë unë jam i dërguar prej Tij që t’ju tërheqë haptazi vërejtjen.