[12:79]
(Yusif) belə cavab verdi:
"Allah eləməsin! Malımızı kimdə tapmışıqsa, yalnız onu tutub saxlayacağıq. Yoxsa, sözsüz ki,
haqsızlıq etmiş olarıq!"
[12:80]
Onlar (Bin Yamindən) ümidlərini kəsdikdə kənara çəkilib
pıçıldaşmağa başladılar (pıçıldaşaraq kənara çəkildilər). Onların (qardaşların) ən böyüyü dedi:
"Məgər atanız sizi Allaha and içdirib əhd aldığını və bundan qabaq Yusif barəsindəki təqsirinizi bilmirsiniz? Atam (evə qayıtmağıma) izin və ya Allah
(qardaşımın xilas olması haqqında) öz
hökmünü verməyincə, mən bu yerdən (Misir
torpağından) ayrılmayacağam! O (Allah) hökm verənlərin ən
yaxşısıdır.
[12:81]
Atanızın
yanına qayıdıb deyin: "Ata! Oğlun, həqiqətən, oğurluq etdi. Biz ancaq bildiyimiz şey barəsində şahidlik edirik. (Biz Bin Yaminin oğurluq etdiyini öz gözlərimizlə görməsək də, hər halda su qabı onun yükündən çıxdı). Biz qeybi
mühafizə edən deyilik. (Bin Yamini
sağ-salamat qaytarıb gətirəcəyimiz barədə sənə söz verdiyimiz zaman irəlidə bir oğurluq hadisəsinin baş verəcəyini və düzgün olub-olmasa da, onun qardaşımızın
boynuna qoyulacağını
haradan biləydik? Buna görə də bizi üzrlü hesab et).
[12:82]
Olduğumuz şəhərdən (Misir əhalisindən) də, birlikdə gəldiyimiz karvandan da
soruş. Biz, həqiqətən, doğru danışanlarıq!"
[12:83]
(Qardaşlar Yə'qubun yanına qayıdıb əhvalatı atalarına danışdıqdan sonra) o
dedi: "Xeyr, sizin öz
nəfsiniz sizi bu işə sövq etdi (pis əməlinizi sizə yaxşı göstərdi). (Bir dəvə yükü artıq ərzaq almaq xatirinə
qardaşınızı bada
verdiniz. Əvvələn, Bin Yamin heç vaxt
oğurluq etməz. İkincisi,
oğurluq edənin tutulub kölə edilməsi bizim şəriətimizdədir. Misir
hökmdarı bizim şəriətimizi haradan bilir? Bunu
siz ona demisiniz). (Mənə) yalnız gözəl (tükənməz, dözümlü) səbr (gərəkdir). Ola bilsin ki, Allah
onların (oğlanlarımın)
hamısını mənə yetirsin! O, həqiqətən, (hər şeyi) biləndir, hikmət sahibidir!"
[12:84]
(Bu sözlərdən sonra Yə'qub) onlardan
(oğlanlarından) üz döndərdi. (Bin Yaminin
başına gələn bu iş onun yadına sevimli oğlu Yusifin müsibətini saldı) və: "(Heyf sənə) yazıq Yusif!"
- dedi. Dərd-qəmdən (həmişə ağlamaqdan Yə'qubun) gözlərinə ağ gəldi. O, (bütün dərdini) içində çəkirdi (oğlanlarına
bildirmirdi).
[12:85]
(Oğlanları Yə'quba) dedilər: "Allaha and olsun ki, sən Yusif deyə-deyə xəstələnib əldən düşəcək, ya da öləcəksən!"
[12:86]
(Yə'qub) belə cavab verdi:
"Mən dərd-sərimi yalnız Allaha ərz edirəm və Allahdan (gələn vəhy ilə) sizin bilmədiklərinizi (Yusifin vaxtilə gördüyü
yuxunun çin
çıxacağını, sizin və mənim ona tə'zim edəcəyimizi) bilirəm!