[26:112]

(Nuh) dedi: "Mən onların nə etdiklərini (daxilən nə cür olduqlarını) bilmirəm!

[26:113]

Əgər başa düşürsünüzsə, (bilin ki) onların haqq-hesabı (imanlarının zahiri, yaxud daxili olduğu, ürəkdən iman gətirib-gətirmədikləri) yalnız Rəbbimə aiddir! (Mən ancaq zahirə baxıram!)

[26:114]

Və mən iman gətirənləri qovan da deyiləm!

[26:115]

Mən yalnız (günahkarları Allahın əzabı ilə) açıq-aşkar qorxudan bir peyğəmbərəm!"

[26:116]

Onlar dedilər: "Ey Nuh! Əgər (dediyin sözlərdən və bütlərimizi təhqir etməkdən) əl çəkməsən, mütləq daşqalaq ediləcəksən!"

[26:117]

(Nuh) dedi: "Ey Rəbbim! Həqiqətən, qövmüm məni təkzib etdi.

[26:118]

Artıq mənimlə onlar arasında Sən hökm ver, məni və mənimlə birlikdə olan mö'minləri (bu əzabdan) qurtar!

[26:119]

Buna görə də Biz onu (Nuhu) və onunla birlikdə yüklü gəmidə olanları xilas etdik.

[26:120]

Sonra yerdə qalanları suda boğduq!

[26:121]

Şübhəsiz ki, bunda (Nuhun bu hekayətində) bir ibrət vardır. Halbuki onların (Nuh tayfasının, yaxud bu hekayətə qulaq asanların) əksəriyyəti iman gətirmədi.

[26:122]

Həqiqətən, sənin Rəbbin yenilməz qüvvət sahibi, mərhəmət sahibidir! (Kafirlərdən intiqam alar, tövbə edən bəndələrini bağışlayar!)

[26:123]

Ad taydası da peyğəmbərləri təkzib etdi.

[26:124]

O zaman ki, qardaşları Hud onlara dedi: "Məgər (küfr etməyinizə, peyğəmbərləri yalançı saymağınıza görə Allahın əzabından) qorxmursunuz?

[26:125]

Şübhəsiz ki, mən sizin üçün e'tibar olunası (bel bağlanılası) bir peyğəmbərəm!

[26:126]

Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

[26:127]

Mən bunun (dini, risaləti təbliğ etməyin) müqabilində sizdən heç bir muzd (əvəz) istəmirəm. Mənim mükafatım ancaq aləmlərin Rəbbinə aiddir!

[26:128]

Doğrudanmı siz hər təpədə bir köşk (əlamət) qurub (gəlib-gedənləri məsxərəyə qoyaraq) əylənirsiniz?

[26:129]

Sanki (dünyada) əbədi qalacaqsınız deyə (yeraltı) su hövzələri (qalalar, yaxud qəsrlər) tikirsiniz!

[26:130]

Və (birini) yaxaladıqda da zalımlar kimi yaxalayırsınız! (Onun vəhşicəsinə döyüb öldürürsünüz!)

[26:131]

Artıq Allahdan qorxun və mənə itaət edin!

[26:132]

Qorxun o kəsdən ki, anlayıb bildiyiniz şeyləri (ne'mətləri) sizə əta etdi!

[26:133]

Sizə heyvanat, oğul-uşaq,

[26:134]

Bağlar və çeşmələr verdi!

[26:135]

Mən böyük günün (qiyamət gününün) sizə üz verəcək əzabından qorxuram!"

[26:136]

Onlar dedilər: "Bizə öyüd-nəsihət versən də, verməsən də, bizim üçün eynidir (dinimizdən dönən deyilik).