[3:166]
(Uhüd müharibəsində) iki ordunun
qarşılaşdığı gündə başınıza gələn fəlakət də Allahın iznilə oldu ki,
mö'minləri ayırd etsin.
[3:167]
Və münafiqləri onlardan fərqləndirsin. Onlara: "Gəlin Allah yolunda vuruşun, yaxud müdafiədə bulunun! (Düşmənin hücumunu dəf edin!) -
deyildi. Onlar: "Əgər biz vuruşa bilsəydik, sizin ardınızca gələrdik" - deyə cavab
verdilər. Onlar o gün imandan çox küfrə yaxınlaşmışdılar, ürəklərində olmayan şeyi dillərilə deyirlər. Halbuki, Allah
onların (bütün) gizlətdiklərini çox yaxşı
bilir!
[3:168]
(Müharibəyə getməyib Mədinədə evlərində) oturan və (müharibəyə getmiş) qardaşları haqqında: "Əgər onlar sözümüzə qulaq
assaydılar, öldürülməzdilər", - deyənlərə (Ya Rəsulum!) söylə: "Əgər doğru deyirsinizsə, onda (bacarın)
ölümü özünüzdən
uzaqlaşdırın!"
[3:169]
Allah yolunda öldürülənləri (şəhid olanları) heç də ölü zənn etmə! Əsl həqiqətdə onlar diridirlər. Onlara Rəbbi yanında
ruzi (cənnət ruzisi) əta olunur.
[3:170]
Onlar Allahın ?z mərhəmətindən onlara bəxş etdiyi ne'mətə (şəhidlik rütbəsinə) sevinir, arxalarınca gəlib hələ özlərinə çatmamış (şəhidlik səadətinə hələ nail
olmamış) kəslərin (axirətdə) heç bir qorxusu olmayacağına və onların qəm-qüssə görməyəcəklərinə görə şadlıq edirlər.
[3:171]
Onlar Allahdan gələn ne'mət və mərhəmətə görə, həm də Allahın mö'minlərin mükafatını puça
çıxarmayacağına görə sevincək olurlar.
[3:172]
Yaralandıqdan sonra
Allahın və Peyğəmbərin də'vətini qəbul etmiş şəxslərdən yaxşı işlər görüb pis işlərdən çəkinənləri böyük bir mükafat gözləyir!
[3:173]
O kəslər ki, xalq onlara: "Camaat (Əbu Süfyan və tərəfdarları) sizə qarşı (qüvvə)
toplamışdır, onlardan qorxun!" - dedikdə, (bu söz)
onların imanını daha da
artırdı və onlar: "Allah bizə bəs edər. O nə gözəl vəkildir!" - deyə cavab verdilər.