[4:75]
(Ey müsəlmanlar!) Sizə nə olub ki, Allah yolunda (hicrət etməyib, yaxud əsir kimi Məkkədə qalıb):
"Ey Rəbbimiz, bizi əhalisi zalım olan bu şəhərdən (Məkkədən) kənara çıxart, bizə öz tərəfindən mühafizəçi göndər, yardımçı
yolla!" - deyə dua edən aciz kişilər, qadınlar
və uşaqlar uğrunda
vuruşmursunuz?
[4:76]
İman gətirənlər Allah yolunda, kafir olanlar isə Şeytan yolunda vuruşurlar. O halda Şeytanın dostlarıyla (kafirlərlə) vuruşun! Şübhəsiz ki, Şeytanın
hiyləsi zəifdir!
[4:77]
(Ya Rəsulum!) O şəxsləri görmürsənmi ki, onlara
(vaxtilə): "(Müharibədən) əl çəkin, namaz qılın, zəkat verin!" -
deyilmişdi. Onlara cihad etmək vacib olduqda isə, içərilərindən bir qismi Allahdan
qorxan kimi və ya daha artıq bir qorxu ilə insanlardan
qorxuya düşərək: "Ey Rəbbimiz! Cihad etməyi nə üçün bizə vacib etdin, nə olardı ki, bizi yaxın zamana qədər (öz əcəlimiz çatana qədər) yubandıraydın! (Daha bir müddət cihadı bizə vacib buyurmayaydın!)" - dedilər. Onlara söylə: "Dünyanın ləzzəti və faydası
azdır, lakin müttəqilər üçün axirət daha
xeyirlidir. Sizə (müttəqilərə) xurma çərdəyində olan nazik tel qədər belə zülm olunmayacaq!"
[4:78]
Harada olursunuz olun, hətta uca (möhkəm) qalalar içərisində olsanız belə, ölüm sizi haqlayacaq. (Ya Rəlulum!) Onlara (yəhudilərə və münafiqlərə) bir xeyir yetişdikdə: "Bu Allahdandır!" - deyərlər, bir pislik üz verdikdə isə: "Bu səndəndir!" - söyləyərlər. (Onlara) de:
"Hamısı Allahdandır". Bu camaata nə olub ki, az qala söz də anlamır!
[4:79]
(Ey insan!) Sənə yetişən hər bir yaxşılıq
Allahdandır, sənə üz verən hər bir pislik isə özündəndir. (Ya Rəsulum!) Biz səni insanlara
peyğəmbər göndərdik. Allahın buna şahid olması (sənə) kifayət edər.