Part 23
Пәйгамбәрләрне
инкяр итеп һәм
Хәбибүн Нәҗҗарны
җәберләп үтергәннәреннән
соң Без
аларны, ягъни
Интакия кәферләрен
һәлак итәр өчен
күктән гаскәр
иңдермәдек һәм
кәферләрне һәлак
итү өчен күктән
гаскәр иңдерү
Безнең гадәтебез
булмады. (28)
Ул кәферләрне
һәлак итүебез
фәкать Җәбраил
фәрештәнең
бер мәртәбә
кычкыруы белән
булды һәм
алар сүнгән
ут кеби һәлак
булдылар. (29) Үзләрен
Аллаһуның, рәхмәтенә
вә җәннәтенә
чакыру өчен
килгән пәйгамбәрне
инкяр итеп, төрлечә
мәсхәрә
кылучы кәферләрнең
хәлләре ни үкенечле
вә ни хәсрәтле
һәм мәңгегә ґәзабта
калудыр. (30) Әйә
хәзерге кәферләр
күрмиләрме,
белмиләрме, әүвәлге
кәферләрдән
күпме кәфер шәһәрләрен
һәлак иттек,
ул һәлак
булган кәферләр,
һәлак
булмаган кәферләр
янына
терелеп
кайтмаслар. (31)
Кешеләр кыямәт
көнне һәммәсе
Минем
хозурыма җыелырлар.
(32) Үлгән
җирне су иңдереп,
һаваны җылытып
тергезүебез әлбәттә,
Безнең кодрәтебезгә
һәм мәетләрне
тергезәчәгебезгә
ачык дәлилдер,
вә ул җирдән
кешеләр һәм
хайваннар
ашый торган күп
төрле
ризыклар
чыгардык,
шуларны
уйлап карамыйлармы?
(33)
Янә Без җир өстендә
хөрмә, йөзем
бакчаларын
бар кылдык һәм
ул
бакчаларда
елгалар
агыздык. (34) Җимешләрен
кешеләр ашап
файдалансыннар
өчен ул
бакчалармы
халык кылдык,
бит кешеләр
ул җимешләрне
берсен дә
куллары белән
ясамадылар, бәлки
Аллаһ кодрәте
белән төзелделәр,
шуларны
фикерләп
Аллаһуга шөкер
итмиләрме? (35) Җир
үстергән һәрнәрсәләрне
вә кешеләрне,
вә кешеләр
белми торган
нәрсәләрне һәммәсен
дә
ирле-хатынлы
итеп төзүче
Аллаһ һәр
кимчелектән
пакь. (36) Без
кичтән көндезне
суырып
алабыз да
кешеләр һәм җир
өсте караңгыда
кала, бу эштә
дә Аллаһуның
кодрәтенә дәлил
бар. (37) Кояш
Аллаһ билгеләгән
вакытка
чаклы үзенең
юлында йөреп
торадыр,
кояшның
шулай йөреше һәр
эштә җиңүче вә
һәрнәрсәне
белүче Аллаһ әмере
иләдер. (38) Вә
айның йөрешенә
урыннар билгеләдек,
хәтта ай беткәндә
яки туганда күренештә
нечкә булып хөрмә
агачының кәкре
нечкә
ботагына
охшап кала. (39)
Кояшның айга
ирешмәклеге һәм
кичнең көндездән
элек килеше дөрес
түгел, ягъни
бу эш булмас,
кояш белән ай
һәм
башкалары һәммәсе
һава
бушлыгында йөзеп
йөриләр. (40)
Янә
Без адәм
балаларын һәм
аларның төрле
әйберләрен
диңгезләрдә
йөри торган
корабларга йөкләдек,
ягъни шулай тәкъдир
кылдык. (41) Янә
Без кешеләр
утырып йөрсеннәр
өчен корабка
охшаган нәрсәләрне
суда, һавада һәм
корыда йөри
торган күп нәрсәләр
халык кылдык,
ягъни тәкъдир
кылдык. (42) Әгәр
Без кешеләрне
суга
батытырга
теләсәк, әлбәттә,
батырырбыз,
аларны
коткарырга
ярдәмче
табылмас һәм
батып һәлак
булудан
коткарылмаслар.
(43) Мәгәр
Аллаһудан рәхмәт
йөзеннән
суга
батырылмаслар,
Аллаһ билгеләгән
гомерләр
беткәнче яшәсеннәр
өчен. (44) Әгәр
аларга: "Үзегездән
әүвәлге
кешеләргә
килгән ґәзабтан
һәм ахирәт ґәзабыннан
куркыгыз,
шаять Аллаһудан
рәхмәт
ителерсез", –
дип әйтелсә
алар бу сүзләрдән
баш тарталар.
(45)
Аларга
Раббиларының
аятьләреннән
бер аять килсә,
һич илтифат
итмичә, ул
аятьләрдән йөз
дүндерәләр. (46) Әгәр
мөшрикләргә:
"Аллаһ биргән
малдан фәкыйрьләргә
садака
бирегез", –
диелсә, алар
мөэминнәргә әйтәләр:
"Аллаһ
ризыкландырырга
теләмәгән
кешеләрне
без
ризыкландырыйкмы,
аларны
ризыкландыру
тиеш булса,
Аллаһ
ризыкландырыр
иде, Аллаһ
теләмәгән
эшкә безне өндисез,
бу хакта сез
ачык
адашмакталарсыз".
(47)
Коръәнгә яки үлгәннән
соң терелүгә
ышанмаган кәферләр:
"Үлгәннән соң
терелү бар
дисез, сезгә
вәгъдә ителгән
терелү көне
кайчан була –
безгә хәбәр
итегез, әгәр
дөрес сөйләүчеләрдән
булсагыз", –
дип сорыйлар.
(48)
Ул кәферләр
Аллаһудан һичнәрсә
көтмиләр, мәгәр
фәрештәнең һәлак
итә торган
бер тавышын көтәләр,
ул тавыш
аларны
сату-алу эшләрендә
кычкырышкан
вакытларыңда
аңсыздан
тотар, ул
тавыш Исрафил
фәрештәнең әүвәлге
сур өрүедер. (49)
Аларны ул
тавыш
тотканда
васыятьләрен
әйтергә һәм өй
әһелләре
янына
кайтырга
кадир
булмаслар. (50)
Сурга икенче
мәртәбә өрелгәч,
каберләреннән
чыгып
ашыга-ашыга
Раббиларына
барырлар. (51) Кәферләр
каберләреннән
кубарылып
чыккач, безне
йоклаган
урыныбыздан
кем кубарды
диярләр.
Шуннан соң
икърар кылып әйтерләр:
"Бу көн
Раббыбыз вәгъдә
иткән көндер,
вә пәйгамбәрләр
дә безгә хак
сүзләрне сөйләгәннәр",
– дип. (52) Фәкать
сурның каты
бер тавышы
белән барча
кешеләр
Безнең
хозурымызга
килеп җыелырлар.
(53)
Бу көндә һичкемгә
хаксыз золым
итү булмас һәм
һичкем
кылган эшләре
өчен җәза
алмыйча да
калмас. (54)
Ул көндә
җәннәткә
кергән мөэминнәр,
шиксез, яхшы
нигъмәтләр
белен ләззәтләнүчеләрдер.
(55)
Ул мөэминнәр
вә хатыннары
күләгәлектә
яхшы
диваннарда
утырып
шатланып сөйләшерләр.
(56)
Аларга җәннәттә
тәмле җимешләр
вә күңелләре
теләгән нәрсәләр
бардыр. (57)
Аларга җәннәттә
рәхимле
булган Аллаһудан
сәлам бүләге
дә ирешер. (58)
Ий имансыз
динсезләр,
яки Коръән
белән гамәл
кылмаучылар,
Коръән белән
гамәл кылучы
мөэминнәрдән
аерылыгыз! (59)
Ий Адәм
балалары, Мин
сезгә ґәһед
кылмадыммы һәм
белдермәдемме
шайтанга
гыйбадәт
кылмагыз, вә
аның сүзе белән
йөрмәгез, әлбәттә,
ул сезгә ачык
дошмандыр. (60)
Сез Миңа гына
гыйбадәт
кылыгыз, Миңа
гына гыйбадәт
кылу һәм Мин
күрсәткән
юлдан гына
бару – шулдыр
туры юл", – дип әйтмәдемме?
(61) Тәхкыйк
ул шайтан
Сезләрдән
бик күпләрне
адаштырды,
аздырды шуны
уйлап
карамыйсызмы?
(62)
Менә бу
алдыгыздагы
нәрсә, егәр
иман китермәсәгез
һәм Аллаһуга
итагать итмәсәгез
сезгә шул
булыр дип вәгъдә
ителгән җәһәннәмдер.
(63) Дөньяда
имансыз,
динсез
булганыгыз өчен,
бүген шул җәһәннәмгә
кереп аның
каты ґәзабын
татыгыз! (64) Мәхшәр
көнендә кәферләрнең
вә
монафикъларның
авызларына мөһер
басарбыз вә
эшлеген эшләрен
кулларыннан
сөйләтербез
вә аякларын
шаһит итәрбез.
(65) Әгәр
теләсәк,
аларның күзләрен
томалап
сукыр кылыр
идек, гадәтләре
буенча
ашыгып юлга
чыгарлар, ләкин
сукыр
булулары сәбәпле
юлны һич күрмәсләр.
(66) Әгер
теләсәк
торган яки йөргән
урыннарында
аларның сурәтләрен
алыштырыр
идек,
кайтырга да вә
китәргә дә
кадир
булмаслар
иде. (67) Әгәр
берәүгә озын
гомер бирсәк,
алын, әгъзаларына
зәгыйфьлек
бирәбез. Шуны
уйлап
карамыйлармы?
(68)
Без Мухәммәд
г-мгә шигырь өйрәтмәдек
һәм аңа
шагыйрь булу
дөрес тә түгел,
мәгәр Безнең
аңа өйрәткәнебез
вәгазь һәм
ачык мәгънәле
Коръәндер. (69)
Ул Коръән
тере кешеләрне
Аллаһ ґәзабы
белән
куркытыр өчен
һәм аның белән
гамәл
кылмаучы кәферләргә
җәһәннәм ґәзабын
лязем итәр өчен
иңдерелде. (70)
Ул кәферләр
белмиләрме тәхкыйк
Без аларга үз
кодрәтебез
белән дүрт
аяклы
хайваннар
халык кылдык,
алар бу хайваннарга
хуҗа
булдылар. (71) Вә
ул
хайваннардан
файдаланырга
ирекле кылдык,
ул
хайваннардан
әйберләрен төяп
үзләре дә
утырып хезмәт
өчен
файдалана
торганнары
да бар һәм ул
хайваннарның
итләрен дә
ашыйлар. (72) Вә
ул
хайваннарда
аларга төрле
файдалар бар һәм
эчемлекләр дә
бар. Шуларның
барын да Аллаһ
биргән дип
Аллаһуга шөкер
итмиләрме? (73) Мөшрикләр,
шаять безгә
ярдәм итәрләр,
дип, Аллаһудан
башка Илаһәлар
ясап, аларга
гыйбадәт
кылалар. (74) Мөшрикләрнең
ясаган
сынымнары үзләре
өчен хәзерләгән
гаскәрләре
булсалар да,
аларга ярдәм
итәргә кадир
булмаслар. (75)
Ий Мухәммәд
г-м, кәферләрнең
мәгънәсез
яман сүзләре өчен
хәсрәтләнмә!
Без аларның күрсәтеп
эшләгән эшләрен
дә һәм яшереп
эшләгән эшләрен
дә беләбез,
тиешле җәзасын
бирербез. (76) Әйә
кеше белмиме,
Безнең аны
бер тамчы
судан халык
кылганыбызны,
шуның соңында
ул загыйфь
кеше Безнең
белән каты
каршылашамы, үтергәнебездән
соң аны яңадан
тергезергә
кадир икәнлегебезне
инкяр итәме? (77) Үзенең
бер тамчы
судан халык
кылынганлыгын
онытып, кипкән
сөяк белән
Безгә мисал
итеп, бу сөяк
череп беткәч,
моны кем
тергезә алыр,
дип. (78) Син
аларга әйт:
"Бу сөякне әүвәл
мәртәбәдә
кем юктан бар
кылган булса,
шул зат
тергезер,
дип. Ул – Аллаһ
барча мәхлукның
хәлен белүче.
(79)
Ул – Аллаһ
сезнең өчен
яшел агачта
ут бар кылды,
сез ул агачны
сугып ут
яндырасыз,
яшел һәм сулы
агачтан ут
чыгарган
Аллаһ мәетләрне
тергезергә, әлбәттә,
кадирдер. (80) Җир
вә күкләрне
яраткан Аллаһ,
кешеләр кеби
кечкенә нәрсәләрне
халык
кылырга
кадир түгелме?
Әлбәттә
кадир, вә Ул
яратучы һәм
белүчедер. (81)
Аллаһ бер нәрсәнең
бар булуын
теләсә, ул нәрсәгә
фәкать бар
бул дип әйтер
һәм ул нәрсә
бар булыр. (82)
Барча нәрсәгә
хуҗалык Аның
кулында
булган Аллаһ һәр
кимчелектән
пакь, вә Аңа кайтарылырсыз.
(83)
As-Saaffaat
بسم
الله الرحمن الرحيم
Гыйбадәт
кыла торган
урыннарында
саф-саф булып
торган фәрештәләр
белән (1) вә
кешеләрне
явызлыктан
тыя торган
намаз белән (2) вә
Аллаһ зекере
Коръән белән
ант итеп әйтәмен.
(3) Әлбәттә,
сезнең Илаһәгыз
фәкать бер
Аллаһтыр. (4)
Ул – Аллаһ җир,
күкләр вә
аларның
арасында
булган нәрсәләрнең
һәм мәшрыйкъларның
Раббысыдыр. (5)
Без дөнья күген
йолдызларның
яктылыгы белән
зиннәтләдек. (6) Вә
ул күкне
атылучы
йолдызлар
белән
исламга һөҗүм
итүче
шайтаннардан
сакладык. (7)
Ул шайтаннар
күккә менсәләр
дә, фәрештәләрнең
язган сүзләрен
ишетә
алмаслар, ул
шайтаннар күкнең
һәр
тарафыннан
ерак
булсыннар өчен,
йолдызлар
белән
атылырлар. (8)
Шулай булса
да аларга
ахирәттә
каты ґәзаб
булыр. (9) Мәгәр
бер шайтан фәрештәләрдән
сүз урласа,
ул шайтанны
йолдызның
бер якты
очкыны һәлак
итәр. (10) Кәферләрдән
сора, алармы
халык ителүдә
куәтлерәк,
яки Без халык
иткән җир, күкләр
вә фәрештәләрме
куәтлерәк төзелештә?
Без Адәмне
кулга ябыша
торган
балчыктан
халык кылдык,
ничек Аллаһуга
каршы сүз әйтә
алалар? (11) Бәлки
син Аллаһуның
кодрәтенә
яки кәферләрнең
терелеп
кабердән
кубарылуны
инкяр итүләренә
гаебләнәсеңдер?
Бит алар синең
"Җәза алыр өчен
кыямәт көнне
барча кеше
тереләчәк", –
дигән сүзеңне
мәсхәрә итәләр.
(12) Әгәр
аларга вәгазь
сөйләнсә – һич
вәгазьләнмәсләр.
(13) Әгәр
бер могъҗиза
күрсәләр, аны
мәсхәрәлән көләләр.
(14)
Бу без күргән
нәрсә могъҗиза
түгел мәгәр
ачык сихер,
диләр. (15) Янә кәферләр
әйттеләр: "Әйә
без үлеп сөякләребез
дә череп
туфрак
булгач, яңадан
терелеп
кубарылырбызмы?
(16)
Яки безнең әүвәлдәге
бабаларыбыз
да терелеп
кубарылырлармы?"
(17)
Син аларга әйт:
"Әйе үзегез һәм
бабаларыгыз
да хур вә
мескен хәлдә
кубарылырсыз".
(18)
Кешеләрнең
терелеп
каберләреннән
чыгулары фәкать
бер тавыш белән
булыр, ул
эшнең Аллаһуга
һич авырлыгы
юк, һәм Аллаһу
хозурына җыелгач,
безгә ни
булыр инде,
дип көтәрләр.
(19) Кәферләр
әйтерләр: "Бу җәза
көнедер бүген
безгә хәсрәт
вә һәлакәтлек,
кылган
явызлыгыбызның
җәзасын бүген
күрәбез". (20) Фәрештәләр
кәферләргә әйтерләр:
"Менә бу көн сез
ышанмаган
хак җәза көнедер
һәм җәһәннәмгә
керәсе кешеләр
җәннәткә керәсе
кешеләрдән
аерыласы көндер.
(21) (дәвамы түбәндәрәк) (22) Залимнәрне
вә
хатыннарын, вә
дусларын һәм
Аллаһудан
башка гыйбадәт
кылган
сынымнарын
кубарыгыз һәм
аларны ут
юлына куыгыз!
(23) Вә
аларны җәһәннәм
алдында
туктатыгыз, чөнки
кылган эшләреннән,
әлбәттә,
алардан
сорау булыр: (24)
"Сезгә
ни булды, дөньядагы
кеби
бер-берегезгә
ярдәм
итешмисез?" (25) Бәлки
алар ул көндә
ярдәм итешүдән
гаҗиз булып,
хур
булганнары хәлдә
Аллаһ әмеренә
баш июче
булырлар. (26) Вә
алар
бер-берсен ґәепләп
шелтә
кылырлар. (27)
Иярүчеләр
олугъларына әйтерләр:
"Без
хаклыктабыз
дип, ант итеп,
безне алдадыгыз,
без сезгә
иярдек". (28)
Олугълары әйтерләр:
"Сез үзегез
хак мөэмин
булмагансыз, әгәр
Коръән сүзләренә
ышанган
булсагыз,
безгә иярмәгән
булыр идегез.
(29)
Ихтыярда
безнең сездән
артыклыгыбыз
юк иде, без
сезне көчләп үзебезгә
ияртмәдек, бәлки
сез үз
ихтыярыгыз
илә азган
кавем
булгансыз". (30)
Барчасы бердән
әйтерләр: –
"Раббыбызның
сезне ґәзаб
кылырмын дигән
сүзе безгә
лязем булды,
инде без ул ґәзабны
бүген
татучыбыз. (31)
Без, әлбәттә,
сезне хак
юлдан
аздырдык, чөнки
без үзебез
азган идек,
сез дә үз
ихтыярыгыз
белән безгә
ияреп
аздыгыз", –
диярләр. (32)
Ул көндә
олугълары да,
иярүчеләре дә
ґәзабта бергә
булырлар,
азгынлыкта
бергә
булганнары
кеби. (33) Без, әлбәттә,
кәферләрне вә
азганнарны өнә
шулай җәза
кылачакбыз. (34)
Аларга дөреслектә
Аллаһудан
башка Илаһә
юк мәгәр Аллаһу
тәгалә үзе
генә дип әйтелсә,
алар Аллаһны
берләүдән тәкәбберләнәләр.
(35) Вә
әйтерләр:
"Искедән
бирле гыйбадәт
итеп килгән
Илаһәләребезне,
бер җенләнгән
шагыйрь сүзенә
карап
ташлыйкмы?" (36)
Ул Мухәммәд
г-м хак
булган Коръән
белән килде, һәм
үзеннән әүвәлге
пәйгамбәрләргә
ышанды. (37) Әмма
сез кәферләр һәм
мөшрикләр
кыямәт көнне
рәнҗеткүче ґәзабны
татыячаксыз. (38)
Сез җәзаланмассыз,
мәгәр Аллаһуга
каршы барып
эшләгән гөнаһларыгыз
өчен җәзаланырсыз.
(39) Мәгәр
Аллаһуның
ихлас
колларына ґәзаб
булмас, җәннәт
нигъмәтләре
булыр. (40)
Аларга җәннәттә
теләгәннәре
чаклы һәм
алар теләгән
вакытта төрле
ризык булыр. (41)
Ул ризыклар төрле
җимешләрдер һәм
алар җәннәттә
хөрмәтлеләрдер.
(42)
Нигъмәтләр
белән тулган җәннәтләрдә
сыйланырлар. (43)
Яхшы
диваннарга
бер-берсенә
каршы утырып
рәхәтләнерләр.
(44)
Хезмәтчеләр
аларга савыт
белән хәмер
китерерләр,
ул хәмер җәннәттә
елга булып
агар. (45) Ул хәмер
сөттән ак
булып эчүчеләргә
ләззәтледер. (46)
Ул җәннәт хәмерендә
гакылны җибәрмәк
вә башны
авырттырмак
юктыр, һәм
аны эчеп дөньядагы
кеби исермәсләр
дә. (47) Вә
яннарында
хатыннары
булыр, алар күзләрен
үз ирләреннән
алмаслар,
башкага
карамаслар,
ул хатыннарның
күзләре зур һәм
матурдыр. (48)
Ул
хатыннарның
йөзләре
аклыкта тәвә
кошының
йомыркасы
кеби, анда аз
гына сарылык
булып иң
матур төстер.
(49)
Ул ләззәтле
эчемлекләрне
эчкәндә әйләнеп
бер – берсеннән
сорашырлар. (50)
Алардан бер сөйләүчесе
әйтте: "Минем
дөньяда
кабердән
терелеп
чыгуны инкяр
итүче бер иптәшем
бар иде. (51)
Ул миңа
әйтәдер иде: "Әйә
син кабердән
терелеп
чыгуга
ышанасыңмы? (52)
Без үлеп сөякләребез
череп туфрак
булгач,
терелеп
хисаб вә җәза
ителербезме?"
– дип." (53) Җәннәттәге
әлеге мөэмин әйтер:
"Ул терелеп
кубарылуны
инкяр итүче
иптәшемне җәһәннәмнән
күрсәтимме? (54) Һәм
җәннәттә
булганы хәлдә
җәһәннәмгә
карап, әлеге
иптәшен ут
уртасында күрер.
(55)
Уттагы иптәшенә
кычкырып әйтер:
"Валлаһи син
мине
ышанмаска өндәп
үзең кеби
утка салырга
якын булдың. (56) Әгәр
Раббым миңа
иманны ингам
итмәсә, әлбәттә,
сезнең белән
бергә мәңгегә
утка
салынган
булыр идем". (57) Мөэминнәр
җәннәттә
бер-берсенә әйтешерләр:
"Без җәннәттә
тагын үлмәбезме?
(58) Дөньядагы
үлүебездән
башка тагын үлмәбезме
һәм утта ґәзаб
та ителмәбезме?
(59) Әгәр
җәннәттә үлмәсәк
һәм ґәзаб
кылынмасак,
бу эш, әлбәттә,
олугъ теләккә
вә зур бәхеткә
ирешмәстер." (60) Әнә
шундый бәхеткә
ирешү өчен,
гамәл
кылучылар, әлбәттә,
җәннәткә
алып керә
торган хәерле
эшләрне эшләсеннәр
вә изге гамәлләрне
кылсыннар! (61)
Кеше өчен мәңге
торачак урын
йөзеннән,
нигъмәтләр
белән тулган җәннәтләр
яхшымы? Яки
заккум агачы үсә
торган җәһәннәм
яхшымы? (62) Ул
заккум
агачының җәһәннәм
уты эчендә үскәнлегенә
һәм җимеш
биргәнлегенә
ышанмыйлар,
ышанмаулары
аларга ґәзаб өстенә
ґәзаб
булачак. Ул җимеш
энәле булып
ашаганда
тамакны
ертыр,
ачылыгы тамакны
көйдерер.
Ышанмаучыларга
шул җимешне
ашатырлар. (63) Дөреслектә
ул агач җәһәннәмнең
төбеннән
чыгып үсәдер.
(64)
Аның җимешләре
кабахәтлектә
гүя шайтан
башларыдыр. (65)
Имансызлар, әлбәттә,
ул агачның җимешен
ашарлар, һәм
шул ачы җимеш
белән
корсакларын
тутырачаклар.
(66)
Соңра аларга
эрен
кушылган
кайнар су
эчерелер. (67)
Соңра аларның
кайтарылмаклары
җәһәннәмгәдер.
(68)
Алар
ата-бабаларының
хак юлдан
адашканлыкларын
белделәр, ләкин
белсәләр дә
хак динне
кабул итмәделәр.
(69)
Аларның
адашканын
белә торып
аталарына
ашыгып
иярделәр һәм
алар гыйбадәт
кылган
сынымнарга
гыйбадәт
кылдылар. (70) Тәхкыйк
әүвәлгеләрнең
дә күбрәге адашкан
иделәр. (71) Без
аларга, әлбәттә,
җәһәннәм ґәзабы
белән
куркытучы пәйгамбәрләр
җибәрдек. (72) Күр!
Куркытылып
та пәйгамбәрләрне
ялганга
тотучыларның
ахыры ничек
булды, әлбәттә,
һәлак
булдылар. (73) Мәгәр
Аллаһуның
ихласлы
коллары ґәзабтан
котылдылар. (74)
Нух г-м
кавеменең
иманга килүеннән
өмет кисеп: "Йә
Рабби, ярдәм
бир", – дип,
Безгә дога
кылды, ни хуш
доганы кабул
итүчеләрдәнбез.
(75)
Нухны вә аңа
ияргән мөселман
җәмәгатьне кәферләрнең
золымыннан һәм
Туфан суына
батып һәлак
булудан
коткардык. (76)
Вә
Нухның
балаларын
кыямәткә
чаклы
калдырдык, дөньядагы
барча кеше
аның нәселеннәндер.
(77)
Без Нух өчен
аңардан соң
килгән пәйгамбәрләрдә
яхшы исем
калдырдык, һәр
ышанучы аны
мактап сөйләр.
(78)
Барча гамәлдә
ул Нухка
кеше, җен, вә фәрештәләр
сәлам әйтерләр.
(79)
Без, әлбәттә,
яхшыларга әнә
шулай изге җәза
бирәбез. (80)
Ул Нух Безнең
хак мөэмин
колларыбыздандыр.
(81)
Соңра аның
имансыз
кавемен суга
батырып һәлак
иттек. (82) Диннең
асылында Нух
г-мгә иярүчеләрнең
берсе Ибраһим
г-мдер, гәрчә
аралары ике
мең алты йөз
кырык ел
булса да. (83)
Ул Ибраһим
Раббысына
ширектән вә
шиктән пакь күңел
белән килде. (84)
Атасына вә
кавеменә әйтте:
"Аллаһны
ташлап нәрсәгә
гыйбадәт
кыласыз. (85)
Ялганнарның
иң кабахәтен
кылганыгыз хәлдә
Аллаһудан
башка нәрсәне
Аллаһ дияргә
телисез. (86) Һичнәрсәгә
ярамаган нәрсәләргә
гыйбадәт
кыласыз да
бит, барча
галәмне тәрбия
итүче Аллаһ
хакында нәрсә
уйлыйсыз? Ул –
Аллаһ сезне хөкем
итмәс һәм ґәзаб
кылмас, дип
уйлыйсызмы?
Бу кавем
йолдызларга
табыныр иделәр,
бәйрәм көннәрендә
корбан чалып,
корбаннарын
сынымнары
алдына куеп, үзләре
кырга бәйрәм
итәргә чыга
торган
булганнар,
шул бәйрәм итә
торган
урыннарына
Ибраһим г-мне
дә
чакырдылар. (87)
Ибраһим
башын күтәреп
йолдызларга
карады. (88) Һәм әйтте:
"Мин чирлим,
миндә тагун
чире булса кирәк,
бара алмыйм". (89) Һәм
алар Ибраһимнең
чире
йокмасын дип,
аны калдырып
бар да кырга
киттеләр. (90)
Ибраһим
яшеренеп
сынымнар
янына керде,
алларындагы
корбаннарны
күргәч,
сынымнарга
ник
ашамыйсыз
диде. (91) Сезгә
ни булды – сөйләмисез,
миңа җавап
бирмисез? (92)
Соңра
сынымнарын
балта белән
бик каты җимерергә
тотынды, чөнки
башта –
сынымнарыгызны
валлаһи
ватачакмын,
дигән иде. (93)
Ибраһимнең
сынымнарын
ватканын
ишетеп мөшрикләр
йөгереп
килделәр, һәм
без гыйбадәт
кыла торган
сынымнарыбызны
ник җимердең
диделәр. (94)
Ибраһим әйтте:
"Үзегез
агачтан,
таштан юнып
ясаган нәрсәләргә
гыйбадәт
кыласызмы? (95)
Бит үзегезне
дә вә сез
сыным ясаган
агач,
ташларны да
Аллаһ юктан
бар кылды." (96)
Хакка каршы
ачулары
килеп, Намрут
патша вә аның
олугълары әйттеләр:
"Таштан зур
бина ясагыз,
аннары эченә
утын тутырып
яндырыгыз,
кайчан
ялкынланып
янарга
тотынса,
ялкын эченә
Ибраһимне
атыгыз", – дип. (97)
Алар Ибраһимгә
явызлыкны
кылырга теләделәр,
һәм Без
аларның мәкерен
буш кылып үзләрен
хур иттек,
утны Ибраһимгә
салкын итеп,
пәйгамбәрлегенә
дәлил кылдык.
Бабил шәһәреңдә
Ибраһимгә эш
калмады. Аллаһ
хөкемнәрен
ирештерде,
могъҗизалар
күрсәтте,
инде аңа күчеп
китү лязем
булды. (98) Вә ул әйтте:
"Раббым әмер
иткән урынга
күчеп китәмен,
әлбәттә,
Раббым мине
барасы җиремә
җиткерер.
Ибраһим һәм
хатыны
картайганнар,
балалары юк
иде. Шул сәбәпле
карт көннәрендә
булса да Ибраһим
Аллаһудан
бала сорады. (99)
Ий Раббым миңа
бер изге ир
бала биргел,
миңа ярдәмче
булсын! (100) Без
Ибраһимгә
бер ир бала
белән шатлык
хәбәрен
бирдек, ул
бала кечкенә
чагында
галим, олугъ
хәлендә
йомшак күңелледер.
(101)
Ул бала җиде
яшенә җитеп
атасы илә йөри
башлагач,
Ибраһим әйтте:
"Ий угълым,
мин төшемдә
Аллаһ
тарафыннан
сине корбан
итеп чалырга
боерыламын,
уйлап күр бу
эшкә ничек
карыйсың?
Угълы
Исмагыйл әйтте:
"Ий атам, ни
белән
боерылган
булсаң, шуны
эшлә, мин
Аллаһ хөкеменә
ризамын, бу
эштә мине,
Аллаһ теләсә,
сабыр итүчеләрдән
табарсың", –
дип. (102)
Безнең
әмерне икесе
дә риза булып
кабул иттеләр
һәм
Исмагыйлне
яны белән
яткызды. (103)
Кулына пычак
алуга Без
кычкырдык:
"Ий Ибраһим, (104) төшеңдә
күргән Безнең
әмерне тәсъдыйк
кылдың, үтәгән
хөкемендә
булдың". Әнә
шулай үзебезгә
итагать иткән
яхшы мөэминнәрне
изге җәзалар
белән нигъмәтлибез.
(105)
Аллаһуның
изге балаңны
корбан итеп
чал дигән әмере,
әлбәттә, зур һәм
авыр
сынаудыр. (106)
Без аңа
Исмагыйл
урынына
корбан итеп
бугазлар өчен
җәннәтән бер
зур тәкә
бирдек. (107)
Яхшылыгы белән
искә алу өчен
дөньяга соңыннан
килгәннәргә
Ибраһимнең
яхшы әсәрләрен
калдырдык. (108)
Ул Ибраһимгә
барча галәм сәлам
әйтер. (109) Яхшы
эшләрне
кылучыга Без
шулай
изгелек итәбез.
(110)
Ибраһим
Безнең хак мөэмин
колларыбыздандыр.
(111) Дәхи
Исхакны бирәчәгебез
белән
шатлыклы хәбәр
бирдек, ул
Исхак изгеләрдән
вә пәйгамбәрләрдән
булды. (112) Ибраһимгә
вә Исхакка
эшләрендә вә
нәселләрендә
бәрәкәт
бирдек, вә
аларның нәселеннән
килгән кешеләрнең
бәгъзеләре көферлек
вә бозыклык
белән үзләренә
ачык золым итүчеләрдер.
(113) Тәхкыйк
Муса илә Һарунга
пәйгамбәрлек
биреп нигъмәтләндердек.
(114)
Аларны вә
кавемнәрен
зур бәладән
коткардык,
ягъни
Фиргауннең
золымыннан вә
суга батудан
коткардык. (115)
Без аларга
ярдәм бирдек һәм
дошманнарын җиңделәр.
(116) Вә
Без аларга һәрнәрсәне
бәян кылып
бетергән Тәүратны
бирдек. (117) Вә
аларны туры
юлга күндердек.
(118) Вә
соңыннан
килгәннәргә
Муса илә Һарунны
яхшылык белән
искә алуны
калдырдык. (119)
Яхшылык илә
искә алулары
Муса илә Һарунга
сәлам булсын
димәкләредер.
(120) Тәхкыйк
Без гөнаһтан
сакланып
яхшылык
кылучыларга
изгелек итәбез.
(121) Дөреслектә
алар Безнең
хак мөэмин
колларыбыздан
иделәр. (122) Вә
Ильяс та Аллаһ
тарафыннан җибәрелгән
пәйгамбәрләрдәндер.
(123)
Кавеменә:
"Аллаһудан
курыкмыйсызмы,
Аңа гыйбадәт
кылмыйсыз" –
диде. (124) Сезне
вә һәрнәрсәне
күркәм сурәттә
халык кылучы
Аллаһуны
куеп, бәгел
исемле
сынымга
табынасызмы? (125)
Ул – Аллаһ сезнең
Раббыгыз вә әүвәлге
бабаларыгызның
Раббысыдыр. (126)
Алар
Ильясны
ялганга
тоттылар, үзләре
вә сынымнары җыелып
утта
булырлар. (127) Мәгәр
Аллаһуның
ихласлы
коллары утка
кермәсләр. (128)
Без Ильяска
соңыннан
килгәннәрнең
телләрендә
яхшы сүз
калдырдык. (129)
Ул сүз
Ильяска сәлам
булсын димәкләредер.
(130) Гөнаһтан
сакланып
изге гамәлләр
кылучыларга әнә
шулай
изгелек итәбез.
(131) Дөреслектә
Ильяс Безнең
хак мөэмин
колларыбыздан
иде. (132) Вә Лут
г-мдә Аллаһ
тарафыннан җибәрелгән
пәйгамбәрләрдәндер.
(133)
Без аны вә
кавемен ґәзабтан
коткардык. (134) Мәгәр
аның хатынын
ґәзабта
кылучылардан
кылдык. (135) Соңра
калганнарын
барчасын һәлак
иттек. (136) Ий кәферләр,
көндез ул
тарафтан үткәнегездә
аларның һәлак
булган
урынын күрерсез.
(137) Һәм
кич белән үткәндә
дә күрерсез!
Аларның хәлен
күргәч, уйлап
фикерләп
карамыйсызмы?
(138) Вә
Йунүс та
Безнең җибәргән
пәйгамбәләребездәндер.
(139)
Йунүс иман
китермәгән
кавемен
ташлап, кешеләр
белән тулган
зур көймәгә
керде. (140) Көймә
кузгалмады,
шул сәбәпле көймәдәге
кешеләр,
арабызда
качкан кеше
бардыр, дип, шөбаґә
салдылар, һәм
шөбаґә Йунүска
чыгып, аны диңгезгә
ташладылар. (141)
Аны дәрхәл
бер зур балык
йотты, вә ул
Аллаһ рөхсәтеннән
башка
кавемен
ташлап киткәне
өчен үзен үзе
шелтәлидер. (142) Әгәр
Йунүс "Һич
юктыр Илаһә,
мәгәр Син генә
йә Рабби, мин
Сине һәр
кимчелектән
пакьсең дип
беләм, мин, әлбәттә,
Синең рөхсәтеңнән
башка китеп, үземә
золым итүчеләрдән
булдым", – дип әйтмәсә
иде. (143) Әлбәттә,
ул балык
карынында
кешеләр
терелеп
каберләреннән
кубарылган көнгә
чаклы торыр
иде. (144) Без
аны берникадәр
вакыт балык
карнында
торганнан соң
сырхау
булганы хәлдә
корыга
чыгарып
ташладык,
ягъни Аллаһ әмере
белән балык
Йунүсны су
читенә,
корыга
чыгарып
куйды. (145) Вә аның
янында киң
яфраклы агач үстердек,
ул агач аңа
кояштан күләгә
булды һәм ул
агач янына
чебен, черки,
кигәвен
кебиләр килмәделәр,
чөнки аның тәне
җәрәхәтләнгән
иде. Ул шул
урында
берничә көн
торып Аллаһның
рәхмәте белән
бик тиз сәламәтләнде.
(146)
Без аны йөз
меңле яки йөз
меңнән
артыграк
кешеле шәһәргә
пәйгамбәр
итеп җибәргән
идек, балык
карыныннан
чыккач та шул
шәһәргә җибәрдек.
(147) Һәм
бу юлы һәммәсе
иман
китерделәр, вә
Без дә аларны
билгеләнгән әҗәлләренә
чаклы
малларыннан
файдаландырдык,
тыныч яшәттек.
(148)
Син алардан
сорап кара: "Әйә
кызлар Аллаһуның
баласы булып,
ирләр ул мөшрикләрнең
балаларымы?" (149)
Яки Без фәрештәләрне
кызлар итеп
халык
кылганыбызны
алар күреп
тордылармы? (150) Әгаһ
булыгыз алар
ялганчы
булганлыкларыннан.
(151)
Аллаһуның
баласы бар
дип әйтәләр,
тәхкыйк алар
ул сүзләрендә
ялганчылардыр.
(152)
Ий мөшрикләр,
сез Аллаһ ир
балаларны
куеп кыз
балаларны үзенә
ихтыяр итте
дисезме? (153)
Сезгә
ни булды, һич
гакылга
сыймый
торган нәрсәне
хөкем итәсез.
(154)
Аз гына булса
да уйлап
фикерләп
карамыйсызмы?
(155)
Яки Аллаһуның
баласы
барлыгына
сезнең ачык
бер дәлилегез
бармы? (156)
Китабыгызны
китерегез,
укып карыйк, әгәр
Аллаһуның
баласы бар
дигән сүзегез
дөрес булса. (157) Мөшрикләр
Аллаһ белән фәрештәләр
арасында нәсеп
кылдылар.
Аллаһуның
кызлары дип әйтелгән
фәрештәләр
белделәр, ул
сүзне әйткән
мөшрикләрнең
җәһәннәмгә
кереп ґәзаб
кылыначакларын.
(158)
Аллаһ мөшрикләр
ифтира
кылган
баладан
пакьтер. (159) Мәгәр
Аллаһуның
ихласлы
коллары Аллаһуга
ялганны
ифтира
кылмаслар,
алар ґәзабдан
ераклардыр. (160)
"Сез мөшрикләр
вә гыйбадәт
кылган
сынымнарыгыз,
(161)
сез кешеләрне
имансыз,
динсез итә
алмассыз, (162) мәгәр
җәһәннәмгә
салыначак
кешеләрне үзегезгә
ияртеп
аздырырсыз". (163) Җәбраил
фәрештә әйтте:
"Безнең
арабызда фәрештәләрнең
һәрберсенә
билгеләнгән
гыйбадәт
урыны бардыр.
(164) Вә
без гыйбадәттә,
әлбәттә,
саф-саф булып
торабыз. (165) Вә
без Аллаһу тәгаләгә
даим тәсбихләр
әйтәбез. (166) Гәрчә
мөшрикләр әйтсәләр
дә: (167) "Әгәр әүвәлге
өммәтләргә иңгән
китап кеби
безгә дә бер
китап иңгән
булса, (168) Без, әлбәттә,
Аллаһуның
ихласлы
колларыннан
булыр идек", –
дип. (169) Алар әйткәнчә
Коръән килгән
иде, аны
инкяр иттеләр,
эшләренең
ахыры ничек
булачагын
тиздән
белерләр. (170) Тәхкыйк
пәйгамбәр
булган
колларыбызга
ярдәм бирәчәкбез,
дигән вәгъдәбез
булып үтте. (171)
Алар, әлбәттә,
ярдәм
бирелмеш
булырлар. (172) Дәхи
мөэминнәр
Безнең гаскәрләребездер,
алар, әлбәттә,
дошманнарын җиңәрләр.
(173)
Ий Мухәммәд
г-м, син
алардан вәгъдә
иткән көнебез
җиткәнче,
алардан
кисел! (174)
Аларга ирешәчәк
мәшәкатьләрне
үзләренә күрсәт!
Тиздән күрерләр
мөэминнәргә
нигъмәт, кәферләргә
ґәзаб хәзерләнгәнлеген.
(175) Әйә
алар
ахмаклык белән
Безнең ґәзабыбызның
тиз килүен
телиләрме? (176) Әгәр
Безнең ґәзабыбыз
ул кавемгә иңсә,
куркытып та
курыкмаган
кавемнең таңы
нинди яман таң
булыр. (177) Вәгъдә
көненә чаклы
алардан
кисел! (178) Син
аларга җәзаны
күрсәт,
хаклык кайда
икәнен тиздән
күрерләр! (179)
Барча
кимчелектән
пакь булган
синең Раббың,
өстенлек һәм
кодрәт
Раббысыдыр,
Ул мөшрикләр
сыйфатлаган
нәрсәләрдән
пакьтер. (180) Вә
барча пәйгамбәрләргә
Аллаһуның сәламе
булсын! (181) Вә барча
галәмне тәрбия
итүче Аллаһуга
мактау
булсын! (182)
Saad
بسم
الله الرحمن الرحيم
Сад.
Зекер, вәгазь,
хикмәт иясе
булган Коръән
белән ант
итеп әйтәмен.
(1) Бәлки
кәферләр
хаклыктан
каты тәкәбберләнмәктәләр
һәм Аллаһуга
вә рәсүленә
каты
каршылык
кылмакталар. (2) Үткән
өммәтләрдән
күпме өммәтне
Без һәлак
иттек, алар
исә һәлакәт
килгәндә
кычкырдылар,
ялвардылар,
аларга ошбу
вакыт
котылмак,
качмак
вакыты түгелдер
диелде. (3) Кәферләр
үзләренең
арасына Аллаһ
ґәзабы белән
куркытучы пәйгамбәр
килүгә ґәҗәбләнделәр
һәр кәферләр әйттеләр:
"Ошбу мин пәйгамбәр
дигән Мухәммәд
г-м бик
ялганчы вә
сихерче бер
кешедер. (4)
Ул безнең күп
Илаһәләребезне
бетереп, бер
генә Аллаһуга
гыйбадәт
кылырга әмер
итәме? Аның
бу эше шиксез
ґәҗәб эштер." (5)
Бер көн
кураеш
олугълары Әбү
Талипка
килеп, кардәшеңнең
угълы Мухәммәд
белән безнең
арабызны аер,
ул безнең Илаһәләребезне
юкка
чыгарадыр,
диделәр. Әбү
Талип Мухәммәдне
чакырып, син
аларның Илаһәләренә
тимә, алар сиңа
тимәсләр,
диде. Мухәммәд
г-м: "Әгәр
иман китереп
Аллаһ бер генә
дип әйтсәләр
тимәмен", –
диде. Соңра мөшрикләр
Әбү Талип
яныннан
чыгып әйттеләр:
"Барыгыз, үзегезнең
Илаһәләрегезнең
гыйбадәтенә
сабыр итегез,
Мухәммәднең
Аллаһуны
берләгез дигән
сүзе безгә
бер бәладер,
аннан
котылмак
юктыр". (6) Без
Мухәммәд әйткән
сүзләрне иң
ахыргы өммәт
булган Гыйса өммәтендә
дә ишетмәдек,
Аллаһ ялгыз,
бер генә дигән
сүзе
ялгандыр. (7)
Безнең
арабызда фәкыйрь
вә ятим
булган Мухәммәдкә
Коръән иңәме
соң? Ихтималы
да юк диделәр.
Аллаһ әйтте:
"Бәлки алар
Минем Коръәнем
хакында шиктәләрдер,
чөнки алар
Мухәммәднең
пәйгамбәрлегенә
ышанмыйлар. Бәлки
алар минем ґәзабымны
татыганнары
юк әле. (8) Яки
Раббыңның рәхмәт
хәзинәләре
аларның
кулындамы? Пәйгамбәрлекне
вә байлыкны үзләре
теләгән
кешегә бирер
иделәр, бәлки
Ул – Аллаһ
газиздер, һичкем
Аны җиңә
алмас, вә бирүчедер,
үзе теләгән бәндәсенә
бирер. (9) Яки җир,
күкләргә һәм
араларында
булган нәрсәләргә
патшалык
алар
кулындамы? Төрле
сәбәпләр белән
күккә менсәләр
дә, җиргә вә күкләргә
хуҗа
булсыннар! (10)
Аллаһуга вә пәйгамбәргә
каршы сөйләүчеләр,
Исламга
каршы
сугышучы
таифәдән бер
хурлыкка төшкән
түбән
кавемдер. (11)
Болардан
элек Нух вә
Гад кавеме үзләренең
пәйгамбәрләрен
ялганга
тоттылар,
Фиргаун үзенә
охшамаган
кешеләрне
тактага
кадаклар белән
кадаклап үтерер
иде. (12) Сәмуд,
Лут вә Әйкә
кавеме пәйгамбәрләрен
ялганга
тоттылар,
алар пәйгамбәрләре
белән
сугышучы кәфер
гаскәре иделәр.
(13)
Ул кавемнәрнең
һәр
барчалары да
пәйгамбәрләрен
ялганга
тотканнары өчен,
дөньяда ук ґәзабыбыз
аларга лязем
булды. (14) Коръәнгә
ышанмаучылар
көтмәсләр, мәгәр
фәрештәнең
бер
кычкырганын
көтәрләр, ул
тавышның
вакыты җиткәч,
һич тә
кичектерү
булмас. (15) Мәккә
мөшрикләре мәсхәрә
кылып әйттеләр:
"Ий Раббыбыз,
безгә вәгъдә
иткән ґәзабыбыздан
өлешебезне
кыямәттән
элек хәзер үк
бир дип. (16)
Ий Мухәммәд
г-м, аларның үз
зарарларына
сөйләгән сүзләренә
сабыр ит!
Безнең
колыбыз
Даудны сөйлә,
ул гыйбадәттә
куәт иясе
иде, көн аша
рузә тотып
гыйбадәт
кылыр иде, вә һәр
мәкруһ эшләрдән
тәүбә итеп
Аллаһуга
кайтучыдыр. (17)
Без Дауд пәйгамбәргә
зекердә
тауларны
иярттек, аның
белән бергә
иртә вә кич тәсбих
әйтерләр иде.
(18) Вә
кошларны да
зекердә аңа
иярттек, һәммәсе
аның янына җыелып
тәсбих әйтерләр
иде. (19) Без
аның
хакимиятен
гаскәр вә
сакчылар белән
куәтләдек, вә
шәригать хөкемнәрен
бирдек, һәм сүздә
ачык сөйләүне,
ягъни
батылдан аралап
хак сүзне сөйләүне
бирдек. (20) Ий Мухәммәд
г-м, сиңа ике вәгъдәченең
Дауд янына хөкем
иттерергә
килгән хәбәрләре
ирештеме? (Дауд г-мнең
туксан тугыз
хатыны бар
иде, шуның өстенә
бер кешенең
ахыргы
хатынын таләп
итмәктә иде.
Даудны тәнбиһ
итмәк өчен
кеше сурәтендә
ике фәрештә
килделәр). Алар килеп
михрабтан мәсҗиднең
эченә үттеләр.
(21)
Алар кеше сурәтендә
Дауд янына
кергәч, Дауд
бу кешеләр
кайдан
керделәр дип
куркып калды,
чөнки ишекләрдә
көчле
сакчылар бар
иде. Кеше сурәтендәге
фәрештәләр әйттеләр:
"Син бездән
курыкма, без
ике дәгъвәчеләрбез,
беребез
икенчебезгә
золым
итмештер,
арабызны
хаклык белән
хөкем ит,
безгә золым
итмә, һәм бу
эшебездә
безне туры
юлга сал! (22)
Аларның
берсе әйтте:
"Менә бу иптәшем
диндә минем
кардәшемдер,
аның туксан
тугыз сарыгы
бар, минем исә
бер генә
сарыгым бар,
шул бер
сарыгыңны миңа
бир, дип,
минем белән
низагъ кыла,
вә сүзендә
мине җиңде,
минем ни әйтергә
дә хәлем
калмады", –
дип. (23) Дауд әйтте:
"Туксан
тугыз сарыгы
була торып
синең бер
сарыгыңны
сорап сиңа
золым иткән.
Уртаклык илә
эш
кылучылардан,
әлбәттә,
бер-берсенә
золым итәрләр,
мәгәр иман
китереп изге
гамәлләр
кылган мөэминнәр
золым итмәсләр,
ләкин андый
кешеләр
аздыр". Фәрештәләр
бу сүзләрне
ишеткәч Дауд үз
зарарына хөкем
итте, дип күккә
аштылар. Дауд
эшне аңлады
бу ике фәрештәнең
аны сынар өчен
һәм тәнбиһ итәр
өчен килгәннәрен
белде,
Раббысыннан
гафу сорады,
вә сәҗдәгә
китте һәм тәүбә
итте. (24)
Ярлыканырга
теләгән
хатасын гафу
иттек, вә
кыямәт көнендә
Безгә якын
булу һәм аңа
күркәм урын
бардыр. (25) Ий
Дауд, Без
сине җир өстендә
хәлифә
кылдык, кешеләр
арасында
хаклык илә хөкем
ит, нәфес һаваңа
иярмә, әгәр
иярсәң ул нәфес
сине Аллаһ
юлыннан
адаштырыр.
Бит Аллаһ
юлыннан
адашканнаргадыр
каты ґәзаб,
кыямәт көнне
булачак
хисапны
онытып,
фарыз, ваҗеб
гамәлләрне
калдырып, хәрам
эшләрне эшләгәннәре
өчен. (26)
Без җирне
вә күкләрне вә
араларында
булган нәрсәләрне
файдасыз,
хикмәтсез
яратмадык,
хикмәтсез
яратылган
дип уйлау кәферләрнең
эшедер, кәферләргә
ни үкенеч вә һәлакәтлек
утка керүләре
сәбәпле. (27) Әйә
Без иман китереп
изге гамәлләр
кылган мөэминнәрне,
җир өстендә төрле
бозыклык
кылучы
фасыйклар
белән
бертигез
кылырбызмы?
Яки гөнаһтан
сакланучы тәкъва
мөэминнәрне,
гөнаһка
чумган
залимнәр белән
бертигез
кылырбызмы? Әлбәттә,
тигез
кылмабыз,
аерырбыз. (28)
Без сиңа иңдергән
китап күп
файдалы вә бәрәкәтледер,
аятьләрен
уйлап фикерләп
аңласыннар өчен
һәм гакыл ияләре
вәгазьләнсеннәр
өчен иңдердек.
(29) Вә
Без Даудка Сөләйманны
һибә кылдык,
нинди хуш бәндәдер
ул Сөләйман,
ул һәрвакыт тәүбә
тәсбих белән
Аллаһуга
кайтучыдыр. (30)
Икенде
намазына хәтле
Сөләйманга
Аллаһның рәхмәтеннән
гаептән
атлар
бирелде, ул
атлар бик җиңел,
бик тиз йөрүче
һәм күренештә
бик тә матур
атлардыр. Сөләйман
атларның
матурлыгына
мәхәббәт
итеп, аларны
уйнату илә мәшгуль
булды, хәтта
икенде
намазын онытып
кичектерде. (31) Сөләйман
үкенеп әйтте:
"Мин атлар мәхәббәтенә
авышып,
Раббымның
зекере
булган
намазны
кичектердем,
хәтта кояш
баеды, (32) ул
атларны миңа
китерегез", –
диде, атларны
китергәч, Сөләйман
муеннарыннан
һәм
аякларыннан
сыйпады. (33) Тәхкыйк
Без Сөләйманны
патшалыгын
алмак белән бәлаләндердек,
чөнки аның
патшалыгы йөзегендә
иде, бер кич нәзеген
хатыны янына
калдырып
киттек тә, Сөләйман
сурәтендә
бер җен йөзекне
алып китте,
шуның белән Сөләйманның
кулыннан
патшалык
китте. Вә Без
аның курсисенә
бер гәүдәне
яки әлеге йөзекне
алган җенне
утырттык, соңра
Сөләйман тәүбә
итте, Аллаһуга
кайтты. Ягъни
йөзекне
кулга төшереп
яңадан патша
булды. (34) Әйтте:
"Ий Раббым,
мине
ярлыкагыл, вә
миннән соң һичкемгә
лаек
булмаган
олугъ
патшалыкны
миңа биргел,
тәхкыйк Син һәрнәрсәне
һибә кылып
бирүчесең. (35) Сөләйманга
җилне ирекле
кылдык, ул җил
аның боерыгы
белән теләгән
җиргә йомшак
кына барыр
иде. (36) Дәхи
диңгез төбенә
төшеп энҗе-мәрҗән
ташларын
чыгара
торган җеннәрне
вә бөек
биналар ясый
торган җеннәрне
аңа
буйсындырдык.
(37)
Башка
шайтаннарны
кешеләргә
зарарлары
тимәсен өчен,
бер урынга җыеп
кулларын
муеннарына
богауладылар.
(38)
Ий Сөләйман,
бу әйтелгән нәрсәләр
сиңа биргән нәрсәләребездер,
теләгән кешеңә
теләгән нәрсәңне
бир, яки һичнәрсә
бирмичә үзеңдә
сакла, ул нәрсәләрдә
сиңа хисап
юктыр. (39) Дәхи
ул Сөләйманга
хозурыбызда
Безгә якын
булу һәм
кайта торган
күркәм урын
бардыр. (40) Янә
колыбыз Әйүб
пәйгамбәрне
сөйлә, Әйүб
Раббысына
дога илә мөрәҗәгать
итте: "Ий
Раббым, мине
шайтан
авырлык вә
каты мәшәкать
илә тотты,
малымны вә
балаларымны һәлак
итте." Әйүб күп
еллар сырхау
булды, һич нәрсәсе
калмады, ул һаман
сабыр итте
зекердән
туктамады. (41)
"Ий Әйүб, аягың
илә җиргә
тип" – дип әйтелде,
типкәннән соң
салкын чишмә,
юынырга
кайнар чишмә
чыкты. Кайнар
чишмәдә
юынды вә
салкын чишмәдән
эчте, шунда
ук сәламәтләнеп
әүвәлге куәтен
тапты. (42)
Вә Без Әйүбкә
балаларын
ике өлеш
арттырып
бирдек, Бездән
аңа рәхмәт
булсын өчен вә
гакыллы
кешеләргә вәгазь
булсын өчен. (43)
Ий Әйүб, бер
уч салам алып
хатыныңа сук,
Аллаһ исеме
илә әйткән
антыңны үтәмичә
гөнаһлы
булып калма.
"Сырхау
вакытында үзен
караучы Рәхимә
исемле
хатыны
хакында
хаталык белән,
бозык эшне
эшләүче дип
зан кылып
валлаһи,
терелсәм сиңа
йөз мәртәбә
сугармын, дип
ант иткән
иде. Соңра Рәхимәнең
бозык эше
юклыгы мәгълум
булгач, шул
бер уч салам
белән сугу, йөз
мәртәбә
суккан хөкемендә
булды". Без Әнүбне
бәла-казага вә
сырхауга
сабыр итүче
таптык. Ул Әйүб
ни хуш бәндәдер,
вә ул Аллаһуга
нык
кайтучыдыр. (44)
Янә Минем
колларым
Ибраһим,
Исхак вә
Ягькубларны
зекер ит,
алар гыйбадәттә
куәт ияләре вә
диндә
басыйрат ияләре
иделәр. (45) Тәхкыйк
Без аларны гөнаһтан
пакь эшләрдә
ихлас кылдык,
шул сәбәпле
алар ахирәт
савабына бик
каты
тырыштылар. (46) Вә
алар Безнең
хозурыбызда
яхшылыкка
гына ихтыяр
ителмешләрдер.
(47)
Янә Исмәгыйль,
Әлйәсәгъ вә Зәл
кифелләрне
зекер ит,
аларның һәр
кайсы изгеләрдән
иде. (48)
Ошбулар Коръәндә
макталып
зекер ителәләр,
вә тәкъва мөэминнәр
өчен күркәм
урын бардыр. (49)
Ул урыннар ґәден
җәннәтләредер,
аларга җәннәт
ишекләре
ачылып торыр.
(50)
Ул җәннәтләрдә
яхшы
диваннарга
таянганнары
хәлдә, җимешләрнең
һәм эчемлекләрнең
төрлесеннән
сорадылар. (51) Дәхи
алар алдында
хатыннарыннан
башка хур кызлары
булыр, ул
хурлар ирләренә
генә
карарлар,
алар яшьтә дә
бер тигезләрдер.
(52)
Ошбулар кыямәт
көнендә
аларга булыр
дип вәгъдә
ителгән нәрсәләрдер.
(53) Җәннәтләргә
кергән мөэминнәр
әйтерләр:
"Болар безнең
ризыкларыбыздыр,
бу нигъмәтләргә
бетмәк вә
кимемәк һич тә
булмас,
ошбулар тәкъва
мөэминнәргәдер.
(54) Әмма
кәферләргә
бик яман урын
булачактыр. (55)
Ул җәһәннәмдер,
алар анда
керерләр,
нинди кабахәт
урындыр. (56)
Ошбу ґәзаб
аларгадыр,
аны
тотсыннар, ул
газап кайнар
су һәм кайнар
эрендер. (57) Вә
аларга тагын
да шундый төрле
ґәзаб бардыр.
(58) Җәһәннәм
сакчылары мөшрикләрнең
олугъларына әйтерләр,
аларның
иярченнәренә
ишарәт итеп:
"Ошбу
иярченнәрегез
сезнең белән
бергә утка
керерләр, чөнки
дөньяда сезгә
ияргән иделәр",
– дип.
Олугълары әйтерләр:
"Аларга мәрхәмәт
булмасын, әлбәттә,
тиешле
булган өчен
утка керәләр",
– дип. (59) Иярүчеләр
әйтерләр: "Бәлки
сезгә мәрхәмәт
булмасын, сез
мөшриклектә
бездән элек
булдыгыз һәм
безне үзегезгә
иярттегез, ул
ут сезгә дә,
безгә дә ни
яман
карарланачак
урындыр". (60) Дәхи
иярүчеләр әйтерләр:
"Ий Раббыбыз,
мөшриклектә
бездән алда
булып безне дә
аздыручыларга
утта ґәзабны
ике өлеш
арттыр". (61)
Мөшрикләр
әйтерләр: "Дөньяда
без явыз
кешеләрдән
санаган
кешеләрне
безнең белән
бергә утта күрмибез.
(62)
Без аларны дөньяда
мәсхәрә итәдер
идек, алар
безнең янда
утта түгелләрме,
яки алар утта
булып та күзебез
аларга төшмиме,
шуның өчен күрмибезме?"
(63) Дөреслектә
ошбу зекер
ителгән сүзләр,
ут әһелләренең
бер-берсе белән
низагълашуларыдыр.
(64)
Ий Мухәммәд
г-м, әйт: "Мин фәкать
Аллаһ ґәзабы
илә
куркытучымын.
Әлбәттә, Аллаһудан
башка Илаһә
юк, Ул – Аллаһ
ялгыз, Үзе
генәдер, вә
барча мәхлукны
җиңүчедер. (65)
Ул – Аллаһ җир,
күкләрнең вә
аларның
араларында
булган нәрсәләрнең
Раббысыдыр,
дошманнарын
каты ґәзаб
кылучы,
дусларын
гафу итүчедер.
(66)
Син кешеләргә
әйт: "Ул Коръән
бер олугъ хәбәрдер.
(67) Ләкин
сез ул олугъ
Коръәннән
баш тартучысыз."
(68) Фәрештәләрнең
Адәм г-м
хакында
низагълашканнарын
белү миңа
лязем
булмады, мәгәр
вәхий аркылы
гына белдем. (69)
Миңа вәхий
булмады Аллаһудан,
мәгәр Коръән
хөкемнәрен
кешеләргә
ирештерергә,
Коръән белән
гамәл
кылучыларны җәннәт
белән
шатландырырга,
Коръән белән
гамәл
кылмаучы
динсезләрне җәһәннәм
ґәзабы белән
куркытырга вәхий
ителде. (70) Раббың
фәрештәләргә
әйтте: "Мин
балчыктан Адәмне
халык
кылачакмын". (71)
Аны халык
кылып тәмам
иткәч, аңа җан
кертеп
тергездем, фәрештәләр
Адәмне
зурлап сәҗдәгә
бардылар. (72) Фәрештәләрнең,
барчасы
берьюлы сәҗдә
кылдылар. (73) Мәгәр
Иблис сәҗдә
кылмады. Тәкәбберләнде
һәм кәферләрдән
булды. (74) Аллаһу
тәгалә әйтте:
"Ий Иблис, Мин
Үз кодрәтем
белән
яраткан Адәмгә
сәҗдә
кылудан сине
нәрсә тыйды?
Тәкәбберләндеңме?
Яки бөекләрдән
булдыңмы?" (75)
Иблис әйтте:
"Мин Адәмнән
хәерлерәкмен,
чөнки мине
уттан яраттың,
Адәмне исә
балчыктан
яраттың". (76)
Аллаһ әйтте:
"Алай булса җәннәттән
чык, тәхкыйк
син рәхмәтеңнән
сөрелмешсең. (77) Әлбәттә,
кыямәт көненә
чаклы Минем
сиңа ләгънәтемдер".
(78)
Иблис әйтте:
"Ий Раббым,
кешеләрнең
кубарылачак
көннәренә
чаклы мине дөньяда
калдыр, үтермә".
(79)
Аллаһ әйтте: "Әлбәттә,
син дөньяда
калучысың. (80)
Аллаһ
хозурында мәгълүм
булган көнгә
чаклы, ягъни
дөнья беткәнче".
(81)
Иблис әйтте:
"Ий Раббым,
ґиззәтең
хакы өчен әйтәмен,
кешеләрне һәммәсен
аздырачакмын.
(82) Мәгәр
ихлас булган
мөэмин бәндәләреңне
аздырырга көчем
җитмәс". (83)
Аллаһ әйтте:
"Хакны хак,
дип әйтермен.
(84) Җәһәннәмне
синең илә вә
сиңа ияргән
кешеләрнең һәммәсе
белән тутырачакмын".
(85)
Ий Мухәммәд
г-м, кешеләргә
әйт: "Ислам
динен өйрәткәнем
өчен сездән
хак
сорамыймын, һәм
мин Коръәнне үземнән
чыгарып сөйләүчеләрдән
түгелмен. (86)
Коръән башка
нәрсә түгел,
мәгәр барча
кешеләргә һәм
җеннәргә
зекер, вәгазь
һәм диндер. (87)
Коръәннең
хикмәтләрен
яки Коръән
кешеләргә иң
зур нигъмәт
икәнен бераз
заман соңында
белерсез. Дөньяда
белмәсәгез
ахирәттә
белерсез! (88)
Az-Zumar
بسم
الله الرحمن الرحيم
Коръән-Кәрим
һәр эштә җиңү
вә хикмәт
иясе булган
Аллаһудан иңдерелгән
хак китаптыр.
(1)
Ий Мухәммәд
г-м, Без сиңа
Коръәнне
хаклык белән
иңдердек,
динне ширек вә
риядан пакьләп
Аллаһуның Үзенә
генә ихлас
гыйбадәт кыл!
(2) Әгаһ
булыгыз!
Ширектән вә
риядан пакь
булган дин –
Аллаһуга
хастыр. Аллаһудан
башка
сынымнарны
дус тоткан мөшрикләр,
без аларга
гыйбадәт
кылмыйбыз, мәгәр
безне Аллаһуга
якын
кылсыннар өчен
генә аларга
гыйбадәт
кылабыз. Аллаһ
кыямәт көнендә
мөэминнәр илә
мөшрикләр
арасын дин
эшләрендә
ихътилаф иткәннәре
өчен хөкем итәр.
Дөреслектә
Аллаһ
Исламга көферлек
итүчене вә
ялганчыны
туры юлга күндермәс.
(3) Әгәр
Аллаһ бала
тотарга теләсә
иде, Үзе
халык иткән мәхлуклардан
теләгәнен
ихтыяр итәр
иде. Ләкин
Аллаһ бала
тотмактан
пакь булды.
Ул – Аллаһ
ялгыздыр, көч
ияседер. (4)
Ул – Аллаһ җирне
вә күкләрне
хаклык белән
яратты, вә Ул
кичне-төнне көндезгә
кертеп көнне
озынайтты, вә
көндезне төнгә
кертеп төнне
озынайтты, вә
кояш-айдан
кешеләрне
файдаландырды,
кояш, ай һәм
башкалары
билгеле көнгә
чаклы үз
урыннарында
йөрүчеләрдер.
Әгаһ булыгыз,
Ул – Аллаһ
дошманнарыннан
үч алуда көчле
вә дусларын
ярлыкаучыдыр.
(5)
Ул
сезне бер Адәмнән
яратты, соңра
Адәмнең
хатыны – Һаваны
яратты, вә
сезнең өчен дөя,
сыер,
куй-сарык, кәҗәдән
ата-аналы
итеп сигез
сыйныф
хайван яратты,
вә сезне
аналарыгыз
корсагында
бертөрле сурәттә
яратканнан
соң икенче
сурәткә кертәдер,
башта су
идегез, кан
булдыгыз, соңра
ит кисәге
булдыгыз, соңра
кеше сурәтенә
кердегез.
Анагызның
эчендә өч кат
караңгылыкта
халык ителәсез:
баланың пәрдәсе,
бала ятак
урын һәм
ананың
корсагыдыр. Әнә
шулай һәрнәрсәне
халык итүче
Аллаһ сезнең
Раббыгыздыр, һәрнәрсәгә
патшалык Аның
кулындадыр,
Аллаһудан
башка Илаһә
юк, мәгәр
Аллаһ үзе генәдер,
Аллаһуга
гыйбадәт
кылмыйча
кемгә гыйбадәт
кылырсыз? (6) Әгәр
Аллаһуга
иман китерүне
вә Аңа гыйбадәт
кылуны инкяр
итсәгез, бит
Аллаһ байдыр,
сезнең
иманыгызга һәм
гыйбадәтегезгә
мохтаҗ түгелдер,
ләкин бәндәләренең
кәфер, мөшрик
һәм монафикъ
булуларына
риза булмас, әгәр
Аңа гыйбадәт
кылып шөкер
итсәгез, ул
эшегездән
риза булыр.
Ахирәттә һичкем
башка кешенең
гөнаһы өчен ґәзаб
кылынмас, соңра
кайтуларыгыз
Раббыгыз хозурынадыр,
шул вакытта
кылган эшләрегез
белән үзегезгә
хәбәр бирер,
шиксез Ул –
Аллаһ күкрәкләр
эчендәге нәрсәләрне
белүчедер. (7) Әгәр
Аллаһсыз
кешегә бәла-каза
ирешсә, батыл
эшләрдән
бизеп Аллаһуга
кайтканы хәлдә
Раббысына
ялварыр, соңра
Аллаһ ул бәла-казаларны
алып алар
урынына
нигъмәтләр
бирсә, Аллаһуга
ялварганын
онытып, янә
азгынлыкка
китәдер,
кешеләрне
Аллаһ
юлыннан
адаштырыр өчен
Аллаһның шәрике-тиңдәше
бар, дип, вәсвәсә
кыладыр. Син
андый кешегә әйт:
"Ислам диненә
көферлек
кылганың өчен
дөньяда аз
гына
файдалан, әлбәттә,
син ут әһеленнәнсең".
(8) Әмма
кичләрдә
озын вакыт
кыямдә торып,
сәҗдә кылып
Аллаһуга
гына коллык
кылган мөэмин,
ул ахирәт ґәзабыннан
куркып
Раббысының рәхмәтен
өмет итәдер.
Шул мөэмин кәфер
яки мөшрик
монафикъ белән
бертигез
булырмы? Әлбәттә,
һич бертигез
булмас! Кешеләргә
әйт: "Батылны
белеп
батылдан
ерак булган,
хакны белеп
хак
тарафында
сабит булган
хак мөэминнәр,
батылны да,
хакны да
белмичә
адашып йөргән
сукырлар белән
бертигез
булырлармы?
Хакны
батылдан аеру
хакында саф
гакыллы
кешеләр генә
вәгазьләнерләр
һәм батылдан
бизеп хакны
кабул итәрләр."
(9)
Ий Мухәммәд
г-м, әйт: "Ий
иман китергән
Аллаһуның бәндәләре,
Раббыгызның
ґәзабыннан
сакланыгыз! Дөньяда
вакытта Аллаһуга
итагать итеп
изге гамәлләр
кылган хак мөэминнәргә,
ахирәттә җәннәт
нигъмәтләре
бардыр. Аллаһу
тәгаләнең җире
киндер,
торган җаегызда
дингә тарлык
булса, иркен җайларның
теләгән җаена
күчегез! Җиһад
вә һиҗрәт мәшәкатьләренә
сабыр итүчеләргә
хисапсыз әҗерләр
бирелер. (10)
Әйт:
"Мин динне
Аллаһ
ризалыгы өчен
генә тотып, Аңа
гына ихлас
гыйбадәт
кылырга
боерылдым". (11) Дәхи
мин мөселманнарның
әүвәлгесе
булырга Аллаһудан
боерылдым. (12) Әгәр
мин Раббыма гөнаһлы
булсам, олугъ
кыямәт көненең
ґәзабыннан
куркамын
диген! (13) Әйткел:
"Мин Аллаһ
динен Аның
ризасы өчен
генә тотканым
хәлдә Аллаһуга
гына гыйбадәт
кыламын. (14)
Сез мөшрикләр,
Аллаһудан
башка теләгән
нәрсәгезгә
гыйбадәт
кылыгыз. Янә әйт:
"Алар мөшриклек
белән һәлак
булучылардыр,
кыямәт көнне үзләрен
һәм өй җәмәгатьләрен
утка керү белән
хәсрәткә
салдылар, әгаһ
булыгыз, мәңгегә
утка керү мәгълүм
булган олугъ
хәсрәт түгелме?"
(15)
Аларга җәһәннәмдә
өсләреннән дә,
асларыннан:
да уттан
булган пәрдәләр
булыр. Аллаһ
бәндәләрен
шул ут ґәзабы
илә
куркытадыр,
ий бәндәләрем,
Миннән
куркыгыз, ґәзабымнан
сакланыгыз! (16) Әмма
хак мөэминнәр
сынымнарга
гыйбадәт итүдән
вә бидеґәт
гамәлләрне
кылудан
сакландылар,
вә Аллаһуга
кайттылар,
ягъни һәрвакыт
Аңа итагать
иттеләр,
аларгадыр җәннәт
белән бәшарәт.
Колларыма җәннәт
белән бәшарәт
бир. (17) Алар сүзне
ишетеп
яхшысына
гына иярерләр,
Аллаһ аларны
туры юлга күндерде
һәм алар
гакыл ияләредер.
(18) Әйә
берәүгә ґәзаб
сүзе ваҗеб
булса, әйә
син ул утта
булган
кешене
чыгарырга көчең
җитәрме? (19) Ләкин
Раббыларыннан
курыккан мөэминнәргә
җәннәттә
берсе өстенә
берсе бина
ителгән
чардаклар
бардыр,
асларыннан
татлы
елгалар
агадыр, бу
Аллаһның вәгъдәседер,
Аллаһ вәгъдәсендә
һич
хыйлафлык
кылмас. (20) Әйә күрәсеңме
Аллаһ күктән
су иңдерде,
соңра ул суны
чишмәләргә,
елгаларга
кушты, соңра
ул су белән төрле
төстәге
игеннәр, җимешләр
вә үләннәрне үстерде,
көзге якта
барып да
саргайган күрерсең,
соңра ул
игеннәрне вә үләннәрне
сулган,
вакланган
кылыр. Аллаһуның
бу эшендә
гакыл ияләре өчен,
әлбәттә, вәгазь
һәм гыйбрәтләр
бардыр. (21)
Әйә
Аллаһ берәүнең
күкрәк эчен
киң кылып
ислам динен
кабул иттерсә,
вә ул
Раббысының Һидәят
нуры
яктылыгында
булса, ягъни
Аллаһ ярдәме
белән туры
юлны бик яхшы
күреп барса,
ул кеше,
имансыз,
юлсыз кеше
кеби булырмы?
Аллаһ зекере һәм
вәгазе
булган Коръәннән
күңелләре
гафил булган
кешеләргә ни үкенеч
вә һәлакәтлектер.
Алар Коръән
белән гамәл
кылмаулары сәбәпле
ачык
адашмакталар.
(22)
Аллаһ сүзләрнең
күркәмрәген
иңдерде, ул сүзләр
аятьләре
бер-берсенә
охшаган
китаптыр,
анда хөкеми
аятьләр икешәр
мәртәбә
зекер
ителмештер, ґәзабларны
сөйләгән
аятьләрне
укыганда,
Аллаһудан
курыккан
кешеләрнең
тиреләре
тетрәр, соңра
күңелләре вә
тиреләре
Аллаһ зекере
белән
карарланыр.
Ошбу Коръән
Аллаһ һидәятедер,
аның белән үзе
теләгән
кешене туры
юлга күндерер.
Вә берәүне
Аллаһ
адаштырса, аңа
туры юлны бирүче
булмас. (23) Кыямәт
көнне
куллары
богауланып
каты ґәзабка
йөзтүбән
салынган
кеше, җәннәткә
кереп имин
булган кеше
белән
бертигез
булырмы? Коръән
белән гамәл
кылмаучы
залимнәргә кәсеп
иткән
золымыгызның
ґәзабын
татыгыз,
диелер. (24) Хәзерге
кәферләрдән әүвәлге
кәферләр дә пәйгамбәрләрне
ялганга тоттылар,
аларга һич
сиздермичә ґәзаб
килде. (25) Аллаһ
аларга дөнья
тереклегендә
хурлыкны
татытты, вә
аларга ахирәт
ґәзабы
олугърактыр, әгәр
белер
булсалар. (26)
Без бу Коръәндә
кешеләргә төрле
мисаллар
китердек,
шаять кешеләр
вәгазьләнерләр.
(27)
Ул Коръән ґәрәб
телендә
булып
кимчелекле
булмаган хәлдә
шаять Аллаһуга
тәкъвалык
кылырлар. (28)
Аллаһ ике
ирне мисал
итеп күрсәтә:
берсенең хуҗалары
күп булып, хуҗалары
бар да әмер
иткәндә
кайсысының әмерен
үтим икән,
дип аптырап
каладыр.
Икенче ирнең
хуҗасы бер генә
булып, хуҗасы
ни әйтсә шуны
эшләп хуҗасын
риза кыладыр.
Күп хуҗалысы
мөшриккә
мисал, бер
генә хуҗалысы
мөэмингә
мисалдыр.
Мактау Аллаһуга
хасдыр, бәлки
кешеләрнең күбрәге
белмиләр. (29)
Ий Мухәммәд
г-м, син дә үлүче,
алар да үлүчеләрдер,
үлемгә хәзерләнегез.
(30)
Соңра, ий
кешеләр, кыямәт
көнендә
Раббыгыз
хозурында дөньядагы
золымнарыгыз
өчен
низагьлашырсыз.
(31)