Al-Kahf
بسم الله
الرحمن الرحيم
Үзенең
колы Мухәммәд
г-мгә Коръән
исемле китап
иңдергән
Аллаһу тәгаләгәдер
чын мактау.
Ул Коръәндә һич
ихтыйлаф вә
кимчелек
кылмаган хәлдә.
(1) Һәр
сүзе дөрес
булган хәлдә
Аллаһ
тарафыннан
булачак каты
ґәзаб белән
Коръән белән
гамәл
кылмаучыларны
куркытмак өчен
һәм Коръән
белән гамәл
кылучы мөэминнәрне
җәннәтләр
белән
шатландырмак
өчен иңдерде,
ул мөэминнәргә
олугъ вә күркәм
әҗерләр бар,
дип хәбәр бирәдер.
(2)
Алар Коръән
белән гамәл
кылганнары өчен
җәннәт нигъмәтләрендә
мәңге
калучылар. (3) Һәм
Аллаһ бала
тудырды дигән
кәферләрне
куркытмак өчен
иңдерде. (4)
"Аллаһуның
баласы бар", –
дип дәлилсез
наданлык белән
әйтәләр һәм
болардан
элек бу сүзләрне
әйтүче
аталарының
да дәлилләре вә
белемнәре юк,
Аллаһуның
баласы бар
дип
авызларыннан
чыккан сүз, әлбәттә,
бик олугъ
кабахәт сүз.
Алар ул кабахәт
сүзләрен фәкать
ялганлап сөйлиләр.
(5) Ий
Мухәммәд г-м!
Кәферләрнең
синнән бизгәннәре
өчен бәлки үзеңне
шелтәли
торгансың,
бик нык
тырышып та,
хак булган
Коръәнгә
ышанмауларына
хәсрәтләнеп. (6) Дөреслектә,
Без җир өстендәге
барча нәрсәне
җиргә зиннәт өчен
яраттык,
кешеләрдән
кайсылары бу
төзелешне
Аллаһудан
дип белер һәм
яхшы эшләрне,
изге гамәлләрне
күбрәк кылыр
дип кешеләрне
сынамак өчен
дөньяны төзедек
һәм зиннәтләдек.
(7) Дәхи
җир өстендә
булган зиннәтләрне
һич үлән үсми
торган итеп
парча-парча
кылачакбыз. (8) Әйә
син хисаб итәсеңме
тау тишегенең
кешеләре һәм
исемнәре
язылмыш
такта Безнең
ґәҗәеб галәмәтләребездән
булды дип?
Ягъни тау
тишеге кешеләренең
хәленнән
башка галәмәтләребез
ґәҗәебле түгел
дип уйлыйсыңмы?
(9)
Шуны хәтерлә:
яшь егетләр кәферләрдән
куркып тау
тишегенә
керделәр һәм әйттеләр:
"Ий Раббыбыз, үз
тарафыңнан
безгә рәхмәт
бир вә барча
эшебезне
хаклыкка сал,
хаклык белән
туры юлны
табарбыз". (10)
Тау тишегендә
Без аларга
ничә еллар
каты йокы
бирдек ки,
алар каты
йокы сәбәпле
бернинди
тавышны
ишетмәс
булдылар. (11) Соңра
аларны каты
йокыдан
уяттык, күпме
вакыт
ятулары
хакында бәхәсләшкән
фирканың
кайсы белүчерәк
икәнне ачык
итмәк өчен. (12) Ий
Мухәммәд г-м!
Без аларның хәбәрен
сиңа хаклык
белән сөйләячәкбез.
Ул егетләр
Раббыларына
иман
китерделәр вә
Без аларның
хаклыкка күнелүләрен
арттырдык. (13)
Без аларның күңелләренә
хак сүзне куәтле
кылдык
ата-аналарыннан
вә якын кардәшләреннән
аерылуга
сабыр иттеләр
вә әйттеләр:
"Безнең
Раббыбыз җир һәм
күкләр
Раббысы. Ул –
Аллаһудан
башканы Илаһә
итеп һич
гыйбадәт
кылмабыз, әгәр
Аллаһудан
башканы Илаһә
дисәк, ул
вакытта бик
яман сүзне әйткән
булырбыз" –
дип. (14)
Әйттеләр:
"Безнең
кавемебез Аллаһудан
башканы Илаһә
тотып аңа
гыйбадәт
кылдылар, үзләре
Аллаһудан
башкага
гыйбадәт
кылуның дөреслегенә
ачык дәлил дә
китермиләр,
Аллаһуга
ялганны
ифтира
кылган кешедән
дә залимрак
кеше
булырмы". (15)
Янә
араларыннан
берсе әйтте:
"Имансыз
кавемегездән
аерылгач
Аллаһудан
башкага
гыйбадәт
кылмас
булсагыз,
кире тау
тишегенә
керегез! Аллаһ
үз рәхмәтеннән
сезгә дөнья,
ахирәт киңлек
бирер һәм эшләрегездә
җиңеллек белән
ризыкны мөйәссәр
итәр". (16) Әгәр син
аларның
яткан тишекләрен
күрсәң иде,
кояш тау
тишегенең уң
тарафыннан үтеп,
аларга кояш төшмәс
табар идең, вә
әгәр кояш
батканда
аларны сул
тарафта
калдырып, янә
өсләренә төшмәс
табар идең вә
алар тау
тишегенең киң
җирендәләр, һава
күп йөрер.
Ошбу зекер
ителгән тау
тишеге ияләренең
вакыйгасы
Аллаһуның
кодрәтенә дәлаләт
кыла торган ґәҗәеб
галәмәтләрдән.
Аллаһ кемне
хак юлга күндерсә,
шул кеше хак
юлга күнелгән
булыр, вә
Аллаһ
адаштырган
кешене хак
юлга күндерүчене
тапмассың. (17) Әгәр
тау тишегендә
йоклаучыларны
күрсәң, күзләре
ачык булу сәбәпле,
йокламыйлар,
дип уйлар идең
вәхалән ки,
алар
йоклыйлардыр
вә Без аларны
йоклаган
вакытларында,
уңга һәм
сулга өйләндерәбез
тәмнәре
бозылмасын өчен,
вә аларның
этләре дә
ишек
бусагасында
ике аягын түшәп
йоклыйлар. Әгәр
син аларга
карасаң, әлбәттә,
алардан
куркып качар
идең вә
алардан
курку белән күкрәгең
тулыр иде. (18)
Аларны
йоклатканыбыз
кеби каты
йокыларыннан
уяттык, үзара
хәлләрен һәм
күпме
йоклаганнары
хакында
сорашсыннар өчен,
араларыннан
берсе: "Тау
тишегендә күпме
тордыгыз", –
дип сорады. Әйттедер:
"Бер көн
тордык яки көннең
бәгъзе өлешен
генә тордык". Әйттеләр:
"Күпме
торганыгызны
Раббыгыз беләдер,
ошбу хәзерләгән
акча белән
берегезне шәһәргә
җибәрегез,
барган кеше хәләл
ризыкның
яхшырагын
карап алсын вә
сак булсын,
сезне дә һичкемгә
белдермәсен! (19) Чөнки
алар сезне
белсәләр, әлбәттә,
ташлар белән
бәреп үтерерләр
яки көчләп үз
диннәренә
кайтарырлар, әгәр
аларның
батыл диненә
керсәгез мәңге
котыла
алмассыз", –
диделәр. (20)
Каты
йокыларыннан
уятканыбыз
кеби шул вакыттагы
патшага һәм
кавеменә ул
егетләрнең хәлен
күрсәттек,
ачык бәян
кылдык,
аларның хәле
белән
танышкан
кешеләр, Аллаһуның
кыямәт илә
кылган вәгъдәсе
хак икәнен вә
кыямәтнең
булачагында һич
шик юк икәнен
белсеннәр өчен.
"Егетләр тау
тишегенә
керделәр
аннары тишек
ябылды һәм
егетләр җан тәслим
иттеләр. Бу хәлне
патша һәм
кавеме күрделәр".
Боларның хәлен
күргән кешеләр
шул тау өстенә
истәлек өчен
нәрсә булса
да төзү
хакында
низагълаштылар.
Алардан бер
таифә: "Тау өстенә
йортлар
салыйк", –
диде. Бер
таифә әйтте:
"Аларның хәлен
Аллаһ белә". Вә
аларның хәлен
яхшырак белгән
таифә әйтте:
"Алар өстенә, әлбәттә,
тәбрикләп мәсҗид
бина
кылабыз", –
дип. (21)
Тау тишегендә
калган егетләрнең
саны хакында
бәгъзеләр әйттеләр:
"Ул егетләр өчәү
булып, дүртенчесе
этләре иде", –
дип. Вә бәгъзеләре
әйтерләр: "Ул
егетләр биш булып
алтынчысы
этләре иде", –
дип. Ләкин
шулай әйтүләре
белеп түгел,
бәлки зан
гынадыр. Вә мөселманнар
әйтерләр: "Ул
егетләр җиде
булып,
сигезенчесе
этләре иде", –
дип. Әйт "Ул
егетләрнең
санын Раббым
белә, аларның
хәлен аз
кешеләр
белер". Син
алар хакында
кешеләр белән
бәхәсләшмә, мәгәр
Коръәндә әйтелгәннәрне
генә әйт вә
аларның хәлен
һичкемнән
сорама. (22) Әгәр
бер эшне эшләргә
теләсәң: "Мин
иртәгә бу
эшне эшләрмен",
– димә. (23) "Мәгәр
Аллаһ теләсә
эшләрмен", –
дип әйт! "Әгәр
Аллаһу тәгалә
теләсә", – дип әйтергә
онытсаң, хәтереңә
килгәч тә:
"Аллаһ теләсә",
– дип әйт! Янә әйт:
"Бу егетләрнең
барча хәлләрен
Раббымның миңа
белдермәге өметледер".
(24) Тәхкыйк
егетләр тау
тишегендә төгәл
өч йөз ел (300)
тордылар, ләкин
китабий
кяферлар
ялганлап
тугыз ел арттырдылар.
(25) Әйт:
"Аларның тау
тишегендә күпме
торганнарын
Аллаһ белүчерәк,
җирдә вә күкләрдә
һәркемгә
яшерен
булган нәрсәләрне
фәкать Аллаһу
тәгалә генә
белүче. Аллаһ
һәрнәрсәне ґәҗәб
күрү белән күрер
вә ґәҗәб ишетү
илә ишетер, җир
вә күкләрдә
булган затлар
өчен Аллаһудан
башка ярдәмче
хуҗа юк, вә Ул –
Аллаһ үзенең
эшләрендә һичберәүне
тиңдәш иптәш
итмәде". (26) Ий Мухәммәд
г-м, Раббың сиңа
вәхий кылган
Коръәнне
кешеләргә
укы! Коръәндәге
Аллаһ сүзләрен,
Аның хөкемнәрен
үзгәртергә көче
җитүче зат
юк. Әлбәттә,
Коръәннән
башка
тотынырлык мәхкам
нәрсәне
тапмассың. (27)
Сабыр кыл,
нәфесеңне
авызлыклап
тезгенен
таза тот,
Аллаһуны
зекер ит, иртә-кич
ялварып
Раббиларына
дога
кылучылар белән
бергә ул мөселманнар
Раббыларының
ризалыгын
эстиләр, вә
ул фәкыйрь мөселманнардан
күзләреңне
читкә
бормагыл дөньяның
байлыгын вә
зиннәтен эстәгәнең
хәлдә, вә һәм
Без Коръән тәрбиясеннән
күңелен
гафил буш
кылган кешегә
итагать итмә,
аңа иярмә, чөнки
ул кеше нәфес
һавасына
ияреп азды вә
ул азган
кешенең эше
хакны
аркасына
ыргыту булды.
(28) Янә
әйт: "Ий кешеләр!
Ошбу Коръән
Раббыгыздан
килгән хак сүзләрдер,
туры юл вә
гадел хөкемнәрдер,
теләгән кеше
Коръән белән
гамәл кылып мөэмин
булсын вә теләгән
кеше Коръән
белән гамәл
кылмасын да кәфер
булсын! Коръән
белән гамәл
кылмыйча үзләренә
золым иткән
имансызларга
Без ут хәзерләдек,
аларны утның
ялкыны вә төтене
чолгап алыр, әгәр
эчәселәре
килеп интексәләр,
эчерелер
аларга
кайнарлыкта
эрегән бакыр
кеби сасы
эрен суы, ул
су бик каты
кайнарлыктан,
эчкәндә йөзләрен
көйдерер, ул
нинди кабахәт
эчемлектер вә
ул урын нинди
кабахәт
урындыр. (29) Тәхкыйк
гакыллы
кешеләр иман
китерделәр һәм
Коръән юлы
белән изге
гамәлләр
кылдылар, әлбәттә,
Без
изгелекне күркәмрәк
итеп
кылучының әҗерен
җуймыйбыз. (30) Ул
мөэминнәргә
мәңгелек җәннәтләр
булыр, җимеш
агачлары
астыннан
татлы
елгалар
агадыр вә
алар анда
алтын беләзекләр
белән зиннәтләнерләр
вә яшел төстә
калын һәм
нечкә
атластан,
парчадан
кием киярләр
вә яхшы
диваннарга
утырып
хозурланырлар,
җәннәт нигъмәтләре
ни хуш нигъмәтләр,
вә җәннәтләр
алар өчен ни
күркәм
урындыр. (31) Мөэминнәр
илә кәферләргә
ике ирне
мисал китер:
"Ул ике ирнең
берсенә ике йөзем
бакчасын
бирдек вә ул
ике бакчаны хөрмә
агачлары белән
әйләндердек,
вә ул ике
бакча
арасында
игеннәр үстердек.
(32) Ул
ике бакча мул
уңыш бирде, җимешләреннән
һичнәрсә
кимемәде вә
ул ике
бакчаның
уртасыннан
елга агыздык.
(33) Янә
ул ике бакча
иясенең
бакчадан
башка да малы
бар иде,
мактанып иптәшенә
әйтте: "Минем
малым
синекеннән күбрәк
һәм
балаларымның
күплеге белән
дә синнән куәтлерәкмен".
(34)
Вә ул иптәше
илә
бакчасына
керде, хәлбуки
имансыз
булуы белән үзенә
золым итүчедер,
иптәшенә әйтте:
"Минем бу
бакчаларым мәңге
бетәрләр дип
уйламыйм. (35) Вә
кыямәт булыр
дип уйламыйм,
әгәр син әйткәнчә
кыямәт була
калса һәм мин
Раббыма
кайтсам, әлбәттә,
мин ахирәттә
бу
бакчаларымнан
да яхшырак
бакчалар
табармын", –
дип. (36)
Мөэмин иптәше
җавап биргән
хәлдә әйтте: "Әйә
син төп атаң
Адәмне
балчыктан
халык кылучы
Аллаһуга
иман китермәдеңме?
Соңра һәр
кешене
ата-аналарының
мәниләреннән
яратты, соңра
сине ир хәленә
китерде. (37) Син ни әйтсәң
әйт, ләкин
мин әйтәм: Ул –
Аллаһ минем
Раббым вә
Раббыма һичкемне
тиңдәш, иптәш
кыйлмамын. (38)
Бакчаңа кергәндә
Аллаһ теләгән
эш була вә һичбер
эшне кылырга
куәт юк, мәгәр
Аллаһ ярдәм
бирсә генә куәт
була дип керсәң
иде. Әгәр син
мине мал вә
бала җәһеттән
үзеңнән ким күрсәң.
(39)
Мин өмет итәмен
иманым сәбәпле
Раббым миңа
синең
бакчаларыңнан
артыкны
бирер дип тә,
синең
бакчаларыңа
күктән һәлак
итәчәк бернәрсәне
җибәрер дә,
бакчаларың
аяклар тая
торган шома җир
булып калыр. (40)
Яки бакчаңның
суын җиргә
батырыр, ул
суны кире
кайтару өчен
бер нинди хәйләгә
кадир
булмассың", –
дип. (41)
Мөэмин иптәше
әйткәнчә, кәфернең
бакчасы һәлак
ителде,
бакчасын гүзәлләтер
өчен сарыф
иткән малының
вә бакчасының
һәлак
булганын күргәч,
ике кулын
бер-берсенә
сугарга
тотынды, чөнки
ике
бакчасының
да җимеш
агачлары һәммәсе
егылып җимешләре
өстенә төшкән
иде, вә әйтте:
"Әгәр
Раббыма һичкемне
шәрик
кылмаган
булсам, бу хәл
булмас иде", –
дип. (42)
Вә ул кәфергә
Аллаһудан
башка ярдәм
бирүчеләр
булмады һәм үз
көче белән дә
котыла
алмады. (43) Кыямәт
көне
булганда вәлайәт
һәм ярдәм итмәк
фәкать Аллаһуга
хастыр вә ул
вәлайәт
хактыр, вә
Аллаһуның сәвабы
– нигъмәте һәркемнекеннән
хәерледер һәм
Аллаһуга
итагать итүнең
ахыры
башкача
итагать итүнең
ахырыннан хәерледер.
(44)
Кешеләргә дөнья
тереклеген
мисал итеп күрсәт,
ул дөнья Без
күктән иңдергән
яңгыр суы
кебидер: ул яңгыр
белән җир йөзеңдәге
үсемлекләр үсеп
бер-берсенә
кушылдылар,
соңра үләннәр
кибеп
саргайды вә җил
очырып алып
китте, ягъни
дөнья җилгә
очкан үлән
кеби, бер көнне
юк булачак.
Аллаһ һәрнәрсәгә
көче җитә
торган булды.
(45)
Мал һәм
балалар дөнья
тереклегенең
зиннәтләредер,
әмма мәңге
калачак нәрсә
изге гамәлләрдер,
ул изге гамәлләр
Раббың
хозурында дөнья
малыннан һәм
балалардан хәерлерәктер,
нигъмәт йөзеннән
һәм кешенең өмет
иткән нәрсәсенең
яхшырагыдыр. (46)
Кыямәт көнендә
тауларны җир
белән күк
арасында
очырып йөртербез
вә син ул көндә
җирне, тау,
таш, урман
булмаганы хәлдә
ялангач күрерсең,
вә ул көндә
барча кешеләрне
кубарырбыз,
кубармыйча һичкемне
калдырмабыз. (47)
Кубарылгач,
саф-саф итеп
Раббыңа
тапшырылырлар.
Тәхкыйк
хозурымызга
килдегез әүвәлдә
халык
кылганыбыз
кеби, ялангач
хәлегездә, бәлки
сез
уйладыгыз
каберләрегездән
кубарырбыз
дигән вәгъдәбездә
тормабыз,
дип. (48)
Ул көндә һәркемнең
гамәл дәфтәре
алдына
куелыр вә гөнаһлы
кешеләрне дәфтәрләренә
язылган гөнаһларыннан
куркучы күрерсең
һәм әйтерләр:
"Безгә һәлакәтлек
килде, ни
булды бу дәфтәргә,
гөнаһларыбызның
кечкенәсен дә,
зурысын да
калдырмаган,
мәгәр барын
да санаган,
язган", – дип. Вә
кылган эшләренең
җәзасын хәзерләнеп
куелган
табарлар.
Раббың һичкемгә
золым итмәс. (49)
Менә Без фәрештәләргә
әйттек: "Адәмгә
сәҗдә
кылыгыз!" Һәм
сәҗдә
кылдылар, мәгәр
Иблис сәҗдә
кылмады, ул җеннән
иде,
Раббысының әмереннән
чыкты. Әйә
сез Адәм
балалары,
Минем урныма
ул Иблисне вә
аның нәселен
дус
тотарсызмы?
Бит алар сезгә
дошманнардыр.
Залимнәр өчен
ни яман
алмаштыру
булды Аллаһуга
итагать итүне
Иблискә
итагать итү
белән. (50) Мин җир вә
күкләрне
халык
кылганда
Иблисне вә
аның
балаларыны
ярдәмгә
хазир итмәдем
һәм үзләрен
яратканда да
хазир итмәдем
вә хак диннән
адаштыручыларны
үземә ярдәмче
итеп алмадым.
(51) Ул
көндә Аллаһ мөшрикләргә
әйтер: "Миңа шәрик
кылган
сынымнарыгызны
чакырыгыз". Һәм
алар
сынымнарын
ярдәмгә
чакырдылар, ләкин
сынымнар
кабул итмәделәр
вә мөшрикләр
илә сынымнар
арасына җәһәннәм
бер чокыр
кылдык шунда
төшеп һәлак
булырлар. (52) Гөнаһлы
кешеләр утны
күргәч, әлбәттә,
белерләр
анда төшәчәкләрен
вә ул уттан
котылып
барачак җир
тапмаслар. (53)
Кешеләр вәгазьләнсеннәр
өчен бу Коръәндә
һәрнәрсәгә
мисал бәян
кылдык. Явыз
инсан күп мәсьәләдә
батылны
яклап хакка
каршы
ызгышыр
булды. (54) Аллаһудан
һидәятне күрсәтүче
Коръән килгәннән
соң кешеләрне
иман китерүдән
һәм тәүбә
итеп
Раббыларыннан
гафу
сораудан нәрсә
тыя, һичнәрсә
тыймый, мәгәр
аларга әүвәлгеләрне
һәлак итүдә
кылган гадәтебезнең
килүе яки
аларга күренеп
килә торган ґәзаб
тыя, ягъни
алар һәлак итә
торган ґәзабны
күрмичә иман
китерәчәк түгелләр.
(55)
Без пәйгамбәрләрне
фәкать Аллаһуга
итагать иткән
мөэминнәрне
шатландырсыннар
вә Аллаһуга
итагать итмәгән
динсезләрне җәһәннәм
ґәзабы белән
куркытсыннар
өчен генә җибәрәбез.
Вә кәферләр
батылны
яклап
ызгышырлар
Коръәнне
ялганга
чыгарулары өчен,
һәм алар
Безнең аятьләребезне
вә җәһәннәм ґәзабы
белән
куркытылуларын
уенга
саныйлар. (56)
Раббысының вәгазьләре
белән вәгазьләнеп
тә аннан баш
тарткан
кешедән дә
залимрәк
кеше булырмы,
ул үзе эшләгән
явыз эшләрен
онытты. Инде
аңламасыннар
өчен күңелләренә
пәрдә кылдык
вә хак сүзне
ишетмәсеннәр
өчен
колакларын
саңгыраулы
кылдык. Әгәр
син аларны һидәяткә
чакырсаң, мәңге
һидәяткә күнелмәсләр.
(57)
Синең Раббың
гөнаһларны
ярлыкаучы вә
рәхмәт
ияседер, әгәр
эшләгән гөнаһлары
өчен аларны ґәзаб
белән
тотарга теләсә
иде, әлбәттә,
дөньяда ук
ашыктырып ґәзаб
бирер иде. Бәлки
аларны ґәзаб
итәр өчен вәгъдә
ителгән кыямәт
көне бардыр,
вә алар Аллаһудан
башка
качачак урын һич
тә тапмаслар.
(58) Вә
һәлак булган
шәһәрләрне
Без һәлак
иттек, золым
итүләре сәбәпле,
вә аларның һәлак
булуы өчен
билгеле
вакыт кылдык.
(59)
Муса г-м хезмәтчесе
Юшәгъга әйтте:
"Әлбәттә,
туктамыйча
китәрмен ике
диңгезнең
кушылган җиренә
барып җиткәнче,
яки
туктамыйча
озын заман
китәрмен." (60)
Ике диңгез
кушылган җиргә
килгәч,
балыкларын
онытып
киттеләр, һәм
юлда ашарга
дип алган
кипкән
балыклары
терелеп, суны
ярып, диңгезгә
карап китте. (61)
Балыклары
онтылып калган
җирдән озак җир
киткәч Муса
г-м хезмәтчесенә
әйтте: "Төшке
ашаячак
азыгыбызны
китер, хәзер
ашыйк, (ул азыклар
диңгезгә
киткән балык
иде)
тәхкыйк бу сәфәребездә
безгә мәшәкать
вә ачыгу
иреште." (62) Хезмәтчесе
Мусага әйтте:
"Белдеңме,
ике диңгез
кушылган җирдә
таш өстендә
балыкны
онытып
калдырдым, ул
балыкның
калганлыгын
сиңа әйтергә
миңа
оныттырмады һичнәрсә,
мәгәр шайтан
оныттырды, вә
ул балык диңгезгә
юл тотты бик
гаҗәеб хәлдә".
(63)
Муса г-м әйтте:
"Безнең
балыкны
онытып
калдыруыбыз
без эзли торган
Хозыр г-мнең
анда булуына
галәмәттер". Һәм
барган эзләреннән
кире
кайттылар хәбәрләрене
сөйләшкән хәлдә.
(64)
Таптылар
Безнең
колыбыздан
бер колны, ул
Хозыр г-м иде,
ул колыбызга үзебездән
рәхмәт
бирдек вә Без
аңа үзебездән
гыйлем өйрәттек.
(65)
Муса г-м
Хозыр г-мгә әйтте:
"Мин сиңа
ияримме үзең өйрәнгән
хаклыкны миңа
да өйрәтүең өчен?"
(66)
Хозыр г-м әйтте:
"Синең минем
белән йөрергә
чыдамлыгың җитмәс.
(67) Пәйгамбәр
булган хәлеңдә
ничек
чыдарсың, мин
эшли торган
эшләрнең Заһирләре
тыелган эшләрдер,
әмма серләренә
синең белемең
җитмидер". (68)
Муса г-м әйтте:
"Аллаһ теләсә
мине синең
кылган эшләреңә
сабыр итүче
табарсың вә
синең әмерләреңә
каршылык күрсәтмәм".
(69)
Хозыр г-м әйтте:
"Әгәр син миңа
иярсәң, мин
эшли торган
эшләрне ник
эшлисең дип
сорама, аның
дөреслеге
мин сиңа бәян
иткәнчә". (70) Һәм
икәү су
буйлап
киттеләр,
бара торгач,
бер көймәгә
утырдылар,
Хозыр г-м ул көймәне
балта белән
тиште. Муса
г-м әйтте:
"Кешеләрен
суга
батырмак өчен
көймәне
тиштеңме? Тәхкыйк
син һич
ярамаган
эшне кылдың". (71) Хозыр
г-м әйтте: "Ий
Муса, мин сиңа
әйтмәдемме
минем белән йөрергә
сабырлыгың җитмәс,
дип?" (72) Муса г-м әйтте:
"Онытып
васыятеңне
тотмавым сәбәпле
миңа җәза
бирмәгел вә
эшемдә яки сиңа
иярмәктә миңа
авырлыкны йөкләмәгел!"
(73) Һәм
көймәдән
чыгып
юлларына киттеләр,
барганда
уйнап йөрүче
балаларга
очырап,
араларыннан
бер матур
сабыйны
Хозыр г-м үтерде,
Муса г-м әйтте:
"Әйә гөнаһтан
пакь баланы үтердеңме,
ул һичкемне үтермәгән
иде? Тәхкыйк
син бу юлы
яманрак эш
кыйлдың!" (74)
Хозыр г-м әйтте:
"Әйә мин сиңа әйтмәдемме
минем белән йөрергә
чыдамлыгың җитмәс,
дип". (75) Муса г-м әйтте:
"Әгәр моннан
соң янә синнән
бер нәрсәне
сорасам, ул
вакытта мине
юлдаш
кылмассың, тәхкыйк
минем
тарафтан
булган
гозерләрне
тыңлап чигенә
җиткердең,
моннан соң
гозер күрсәтергә
хәлем
калмады". (76) Һәм
икәү
юлларына
киттеләр, хәтта
бер шәһәргә җиттеләр,
шәһәр кешеләреннән
ашарга
сорадылар, шәһәр
кешеләре
аларны кунак
итеп
ашатудан баш
тарттылар,
ашатмадылар.
Алар шәһәрдә
бер койма
таптылар, ул
койма
егылырга
якынлашкан
иде, Хозер г-м ул
койманы кулы
белән
турайтып
куйды. Муса
г-м әйтте: "Әгәр
син теләсәң
бу хезмәтең өчен
хак алган
булыр идең,
шуңа ашарга
алган булыр
идек". (77) Хозер г-м әйтте:
"Бу вакыт
бер-беребездән
аерылмак
вакытыдыр.
Мин эшләгән
эшләргә
каршы дәшмичә
торырга
чыдамлыгың җитмәгән
нәрсәләрнең
тәэвилен хәзер
сиңа бәян
кылырмын". (78) Әмма
мин тишкән көймә
суда кәсеп итә
торган
мескеннәрнеке
иде. Мин бу көймә
мескеннәрнең
үзләренә
калсын өчен
аны гаепләргә
теләдем, чөнки
аларның
артында
залим патша
бар, һәр яхшы
көймәләрне
талап аладыр.
(79) Әмма
мин үтергән
бала имансыз
булып,
ата-аналары мөэминнәр
иде, без
курыктык, ул
бала үзенең
азгынлыгы
белән
ата-анасына
авырлык һәм
кайгы
китерер дип. (80)
Без теләдек
Раббылары ул
бала урнына хәерлерәк
вә пакь
булган һәм мәрхәмәтлектә
ата-анасына
якынрак
балага
алмаштыруын. (81) Әмма
мин
турайткан
койма шәһәрдә
ике ятим
баланыкы иде,
ул койма
астында ятимнәр
өчен яшергән
мал бар иде, вә
аларның
аталары изге
кеше иде,
синең, Раббың
теләде, ул
ике ятимнең үсеп
гакыллы
булуларын һәм
үсеп җиткәч
малларын
чыгарып
алуларын,
шуның өчен
коймаларын
турайтуым
аларга Раббыңнан
рәхмәттер. Ий
Муса, бу эшләрне
мин үзлегемнән
эшләмәдем, мәгәр
Аллаһ әмере
белән эшләдем.
Ошбу сиңа бәян
кыйлган нәрсәләр
синең дәшми
торырга
сабырлыгың җитмәгән
нәрсәләрнең
тәэвиледер. (82) Ий
Мухәммәд г-м,
синнән Зүл-карнәен
хәленнән
сорыйлар. Әйт:
"Мин сезгә
аның хәленнән
хәбәр
бирермен". (83)
Без Аңа җир
өстендә һәрнәрсәдән
файдаланырга
мөмкинлек
бирдек вә аңа
җир өстендә
тизлек белән
йөри торган сәбәпне
бирдек һәм һәр
эшнең сәбәбен
бирдек. (84) Һәм җир
өстендә йөрү
сәбәбенә
иярде. (85) Сәбәп белән
кояш бата
торган
таманга
иреште,
кояшның
балчыклы
чишмәгә
батканын күрде,
вә кояш
баткан
таманда бер
кавемне
тапты. Без әйттек:
"Ий Зүл-карнәен,
теләсәң ул
кавемне
имансыз булганнары
өчен ґәзаб
кыл, вә теләсәң
аларга
яхшылык итеп
шәригатьне өйрәт".
(86) Зүл-карнәен
әйтте: "Әмма
иман
китермичә үзенә
золым кылган
кешене, әлбәттә,
Без аны үтермәк
белән газап
кылырбыз, соңра
Раббысына хөкемгә
кайтарылыр, һәм
Раббысы аны
бик яман каты
ґәзаб белән ґәзаб
кыйлыр. (87) Әмма
берәү иман
китереп изге
гамәлләр
кылса, әлбәттә,
аңа изге җәза
яхшылык
булыр, вә әмерләребездән
җиңел
булганын аңа әмер
итәрбез". (88) Соңра
Зүл-карнәен мәшрыйкка
ирештерә
торган сәбәпкә
иярде. (89) Хәтта
кояш чыга торган
таманга
иреште, вә ул җирдә
кавемне
тапты, өсләренә
кояш чыгадыр
кояш
кызулыгыннан
сакланырга
Без аларга пәрдә
ягъни күләгә
кылмадык. (90) Зүл-карнәенне
мәшрыйкка
ирештерүе дә
мәгърибкә
ирештерүе
кебидер.
Зул-карнәен
кулында
булган гаскәр,
корал вә башка
нәрсәләрне
белем белән
ихата кылдык.
(91) Соңра
янә алып
барып җиткерә
торган сәбәпкә
иярде. (92) Хәтта ике
тау арасына
ирешкәндә
шул ике тау
алдында бер төрле
кавемгә
юлыкты, ул
кавем белән
бик авырлык
илә генә аңлаштылар.
(93)
Алар әйттеләр:
"Ий Зүл-карнәен,
шушы ике тау
арасында яшәгән
Йәэҗүҗ вә Мәэҗүҗ
кавеме җир өстендә
төрле фәсәдләрне
кылалар, безгә
зарар
ирештерәләр,
алар белән
безнең
уртабызга,
шушы ике тау
арасына бөек
дивар (плотина)
корсаң, без
сиңа хезмәт
хакын түләр
идек". (94) Зүл-карнәен
әйтте:
"Раббым миңа
биргән
гыйлем хикмәте
сез бирә
торган
малдан хәерлерәктер,
сездән мал
алмыйм, миңа
фәкать кул көче
белән ярдәм
итәрсез, Аллаһ
ризасы өчен
мин сезнең
белән алар
арасына тау
кеби койма
ясап бирермен.
(95)
Инде миңа
иске тимер
кисәкләрен
китерегез!
Ике тау
арасына
тимерләрне
утыннар белән
аралаштырып,
тау
биеклегендә өйделәр,
инде яндырып
утыннарның көлен
очырыгыз
диде. Хәтта
утыннар каты
янып тимерләр
эреп ут кеби
булгач әйтте:
"Миңа эрегән
бакыр
китерегез
эрегән тимер өстенә
коярмын". (96) Йәэҗүҗ,
Мәэҗүҗ бу
дивардан
чыгарга
кадир
булмаслар вә
тимер илә
бакырдан
ясалуы өчен
аны тишеп
чыгарга да көчләре
җитмәс. (97)
Зүл-карнәен
әйтте: "Бу
диварны сезгә
ясап бирмәклегем
Раббымнан рәхмәттер.
Раббым вәгъдә
кылган кыямәт
килсә, Ул без
ясаган диварны
җир белән
тигезләп
тузан кыйлыр,
Раббымның вәгъдәсе
хак булды". (98) Йәэҗүҗ,
Мәэҗүҗнең
чыккан көнеңдә
аларны
бер-берсе илә
аралаштырып
кайнаган су
кеби
кылырбыз. Кубарылмак
өчен сурга өрелсә
барча кешеләрне
хисаб өчен мәхшәргә
җыярбыз. (99) Кыямәт
көнеңдә җәһәннәмне
кәферләргә
бик якын итеп
гарыз
кылырбыз. (100) Дөньяда
вакытта
аларның күзләре
Минем вәгазем
булган Коръәннән
пәрдәләнгән
иде һәм хак
булган Коръән
сүзләрен
ишетергә дә
кадир түгел
иделәр. (101) Әйә мөшрикләр,
Безнең
колларыбыз фәрештә,
Гыйса, Гозәерләрне
мәгъбуд
тотып та ул
коллар
аларга ярдәм
итәрләр дип
уйлыйлармы? Тәхкыйк
Без җәһәннәмне
кәферләр өчен
иңәчәк урын
кылдык. (102) Әйт: "Әйә
мин сезгә хәбәр
биримме гамәлдә
алданучырак
каты хәсрәткә
тиешлерәк
кешеләрдән. (103) Ул
алданучы кешеләрнең
дөньяда гамәлләре
батыл булды,
ягъни барча
эшләре Аллаһуга
каршы булды,
шулай булса
да яхшы эш
эшлибез, изге
гамәл
кылабыз дип
уйлыйлар". (104) Ул
алданучылар
Раббиларының
аятьләренә һәм
кубарылып
Аллаһуга
юлкуга
ышанмадылар, һәм
аларның
барча гамәлләре
юкка чыкты,
кыямәт көнендә
алар өчен үлчәү
куймабыз чөнки
үлчәргә
саваплары
булмас. (105) Бу – җәһәннәм
аларга
тиешле булды
кәфер
булганнары өчен
һәм аятьләребезне
вә рәсүлләребезне
мәсхәрә
кылганнары өчен.
(106) Дөреслектә
иман китереп
Коръән юлы белән
изге гамәлләр
кылган хак мөэминнәргә
Фирдәүс җәннәте
иңә торган
кунак йорты
булыр. (107) Ул җәннәттә
мәңге
булганнары хәлдә
аннан башка
урынга күчүне
теләмәсләр. (108) Әйт
кешеләргә: "Әгәр
диңгез суы
яза торган
кара булса,
Раббымның
гыйлем, хикмәт
сүзләрен
язмак өчен, әлбәттә,
диңгез бетәр
иде Раббымның
гыйлем, хикмәт
сүзләре бетүдән
элек, әгәр ул
диңгез хәтле
янә диңгезләрне
кара ясасак
та". (109)
Әйт: "Мин
сезнең кеби
бер инсанмын,
миңа Аллаһудан
вәхий булды
сезнең Илаһәгез
– барча вөҗудкә
бер генә Илаһә
дип. Әгәр берәү
Раббысына
яхшы хәлдә
юлыкмакны
теләсә, ул
кеше яхшы эшләрне
эшләсен, изге
гамәлләрне
кылсын, әмма
Раббысына
гына тиешле
булган гыйбрәтенә
һичкемне шәрик-тиңдәш
кылмасын!" (110)