Luqman
بسم
الله الرحمن الرحيم
Әлиф
лам мим. (1)
Ошбу аятьләр
хикмәт иясе
булган Коръән
аятьләредер. (2)
Ул Коръән аның
белән гамәл
кылучыларга
туры юлдыр вә
яхшы ният белән
гамәлләрен күркәм
кылучыларга
рәхмәттер. (3)
Алар
намазларын
вакытында
укырлар, вә зәкятләрен
бирерләр һәм
ахирәткә
ышанып, аның өчен
хәзерләнерләр.
(4)
Ул мөэминнәр
Раббылары
тарафыннан
туры юлга күндерелмешләр,
һәм ґәзабтан
котылып изге
теләкләренә
ирешерләр. (5)
Кешеләрнең бәгъзеләре
Коръән сүзләрен
ялган,
файдасыз сүзләргә
алмаштырыр, дәлилсез,
белемсез сүз
сөйләп кешеләрне
Аллаһ
юлыннан
адаштырыр өчен,
вә һәм Аллаһ
аятьләрен
кимсетмәк өчен,
аларның үзләренә
дә хур итүче
каты ґәзаб
булачак. (6) Әнә
шундый кешеләргә
безнең аятьләребез
укылса, гүя
ишетмәгәндәй
булып тәкәбберләнеп
аннан баш
тартыр, гүя
аның
колагында саңгыраулык
пәрдәсе
бардыр, аңа рәнҗеткүче
ґәзаб
булачагы белән
хәбәр бир. (7)
Иман китереп
Коръән юлы
белән изге
гамәлләр
кылучы хак мөэминнәргә
нәгыйм җәннәтләре
булачактыр. (8)
Алар анда мәңге
калырлар,
ошбу вәгъдә
Аллаһуның
хак вәгъдәседер,
вә Ул көчле хөкемчедер.
(9)
Аллаһ күкләрне
күргәнегезчә
терәүсез
халык кылды,
вә җир өстенә
бөек таулар
куйды, ул җир
сезне
селкетмәсен өчен,
вә җир өстенә
төрле
хайваннарны
таратты, вә күктән
яңгыр иңдереп
җир өстендә
ирле-хатынлы
файдалы күп үсемлекләрне
үстердек. (10)
Ошбу нәрсәләр
Аллаһуның
бар иткән нәрсәләредер,
инде мина күрсәтегез
Аллаһудан
башка Илаһә
дигән нәрсәләрегез
нәрсәне
халык
кылдылар? Бәлки
Коръән белән
гамәл итмәүчеләр
залимнәрдер,
алар ачык
адашмакталар.
(11)
Тәхкыйк
Локманга
хикмәт
бирдек, ягъни
зур белем,
саф гакыл, вә
дөрес сүзлелекне
бирдек, вә әйттек:
"Аллаһуның
биргән нигъмәтеңә
шөкер ит, берәү
шөкер итсә, шөкер
итүенең
файдасы үзенәдер,
берәү шөкер
итүне инкяр
итсә, Аллаһ
байдыр, аның
шөкер итүенә
мохтаҗ түгелдер,
һәр эшендә
мактауга
лаектыр." (12)
Локман
угълын вәгазьләп
әйтте: "Ий
угълым, Аллаһуны
бер генә дип
бел, Аңа һичкемне,
һичнәрсәне
тиңдәш итмә,
Аның тиңдәше
юк, мәхлукъны
Аллаһ урнына
тоту яки Аллаһуның
хатыны вә
баласы бар
дип игътикад
итү, әлбәттә,
бик олугъ
золымдыр", –
дип. (13) Кешегә
без
ата-анасына
яхшылык итәргә
әмер иттек,
баланы анасы
зәгыйфьлек өстенә
зәгыйфьлек
белән күтәрде,
ягъни
корсагында
авырлык белән
күтәрде вә
авырлык белән
тудырды, вә
аның баласын
имезмәге ике
елдыр, дәхи
кешегә Миңа вә
ата-анаңа шөкер
ит, дип
боердык, бит
ахырда Миңа
кайтасыз. (14) Әгәр
ата-анаң сине
Илаһә икәнлегенә
дәлилең
булмаган нәрсәне
Миңа шәрик итүеңә
көчләсәләр,
ул вакытта
аларга
итагать итмәгел,
аларга дөнья
эшләрендә һаман
яхшылык илә
эш кыл, диндә
Мине берләү
белән вә
итагать итү
белән Миңа
инабәт иткән
мөэминнәр
юлына ияр,
бит соңра
кайтмагыгыз
Миңадыр,
кылган эшләрегездән
үзегезгә хәбәр
бирермен. (15)
Локман әйтте:
"Ий угълым, әгәр
кылган гөнаһың
горчич
орлыгы
авырлыгында
булса да, ул гөнаһың
таш эчендә,
яки күктә,
яки җирдә
булсын, Аллаһ
ул гөнаһыңны
кыямәт көнне
алдыңа
китерер, Аллаһ,
әлбәттә, бик
нечкә нәрсәләрдән
дә хәбәрдардыр.
(16)
Ий угълым,
намазларыңны
вакытында
укыгыл, һәркайда
кешеләрне
яхшылыкка өндә,
вә гөнаһлы
эшләрдән тый,
вә сиңа ирешкән
катылыкка, бәла-казаларга
сабыр ит, тәхкыйк
бу әйтелгән нәрсәләр
Аллаһ фарыз
кылган олугъ
нәрсәләрдәндер.
(17)
Кешеләр белән
сөйләшкәндә
тәкәбберләнеп,
яның белән сөйләшмә,
вә җир өстендә
зураеп
мактанып вә
шатланып йөрмә,
тәхкыйк Аллаһ
үзенә исе
китеп
мактанып йөрүчеләрне
сөймидер. (18) Вә
йөрүеңне бик
тизлек белән әкеренлек
уртасында
кыйл, вә сөйләгәндә
тавышыңны
уртача кыйл,
тәхкыйк
тавышларның
кабахәтрәге
ишәк
тавышыдыр. (19)
Әйә
күрмисезме,
Аллаһ күктә
булган кояш,
ай,
йолдызларны
вә җирдә
хайваннарны
вә табигать
байлыгын
сезгә
файдаландырды,
вә сезгә күренгән
вә күренмәгән
нигъмәтләрен
тәмам бирде. Кешеләрдән
бәгъзеләре
Аллаһ
хакында яки
Аның дине
хакында дәлилсез,
белемсез, мәгърифәт
туры булган
Коръәннән
башка һәм үзе
һидәятсез
булганы хәлдә
тартышырлар,
хакны инкяр
итеп вә
ялганны
яклап. (20) Әгәр
аларга Аллаһ
иңдергән
Коръән хөкемнәренә
иярегез
диелсә, алар әйтәләр:
"Бәлки
аталарыбызны
нинди диндә,
нинди гамәлдә
тапсак, шул
гамәлгә иярәбез,
аларның
юлыннан
чыкмыйбыз" –
дип. Әйә
шайтан
аларны
адашкан
аталарына
ияртеп бидеґәт
гамәлләрне
кылдырып җәһәннәмгә
алып бара түгелме?
Аталарының
юлы җәһәннәмгә
барса да ул
юлдан
чыкмыйбыз
диярләрме? (21)
Берәү үзен вә
бөтен эшен
Аллаһуга
тапшырса вә һәр
эштә
яхшылыкта
булса, ул
кеше тотынды һич
өзелү
ихтималы
булмаган
таза арканга,
ягъни Коръән
хөкемнәре
шул таза
аркан хөкемендә
булып, Коръән
белән гамәл
кылу гүя шул
арканга
тотынудыр. Бит һәр
эшнең ахыры
Аллаһуга
кайтыр. (22)
Берәү Коръәнне
инкяр итеп кәфер
булса, аның көферлеге
сине көендермәсен,
аларның
кайтачаклары
Безгәдер,
кылган эшләреннән
үзләренә
белдерербез һәм
җәза
кылырбыз. Бит
Аллаһ күкрәкләр
эчеңдә ниләр
барын белүчедер.
(23)
Безгә
итагать итмәгәннәрне
нигъмәтләребездән
дөньяда гына
файдаландырабыз,
соңра аларны
каты ґәзабка
илтербез. (24) Әгәр
син алардан җирне
вә күкләрне
кем халык
кылды дип
сорасаң, әлбәттә,
әйтерләр
Аллаһ халык
кылды дип. Мактау
Аллаһугадыр
диген. Бәлки
аларның күбрәге
мактау Аллаһуга
тиешле икәнне
белмиләр. (25) Җирдә
вә күкләрдә
булган барча
байлык һәм мәхлук
Аллаһуныкыдыр.
Ул – Аллаһ
байдыр, һичкемгә
мохтаҗ түгелдер,
кылган эшләрендә
макталуга
лаектыр. (26) Әгәр
җир йөзендәге
агачлар каләмнәр
булсалар иде,
дәхи бер диңгезгә
җиде диңгез
кушылып яза
торган кара
ясалса, шул
кара белән
Аллаһуның сүзләре
язылса,
яза-яза кара
бетәр иде, әмма
Аллаһуның сүзләре
бетмәс иде,
Аллаһ көчле вә
хөкемчедер. (27)
Аллаһ
тарафыннан
сезнең халык
ителешегез һәм
терелеп
каберләрегездән
кубарылуыгыз,
Аллаһуга бер
кешене халык
кылган вә бер
кешене
кубарган хәтле
генәдер, Аллаһ,
әлбәттә, һәрнәрсәне
ишетүче вә күрүчедер.
(28)
Аллаһ
кичне көндезгә
кертер, вә көндезне
кичкә кертер,
вә кояш белән
айны үзенә
буйсындырды,
аларның
барчасы йөрерләр
билгеләнгән
көнгә чаклы,
Аллаһ сез эшләгән
эшләрне белүчедер. (29)
Аллаһу тәгаләнең
белеменең вә
кодрәтенең
киң булуы Ул –
Аллаһ Үзе генә
Илаһә
булганы өчендер,
әмма Аллаһудан
башкага
гыйбадәт
кылган нәрсәләре
батыл
ялгандыр, вә
Ул – Аллаһ һәр
нәрсәдән өстендер
вә олугътыр. (30) Күрмисеңме
хакыйкатьтә
диңгездә көймәләр
Аллаһуның рәхмәте
белән йөриләр,
сезгә Үзенең
галәмәтләреннән
бәгъзеләрен
күрсәтмәк өчен,
әлбәттә,
нигъмәтләргә
шөкер итүче вә
авырлыкларга
сабыр итүче мөэминнәргә
Аллаһуның
эшләрендә
гыйбрәтләр
бар. (31) Әгәр кәферләрне
диңгездә
таулар кеби
дулкын
капласа, гүя
ихлас дин
тотучылар
кеби Аллаһуга
дога кылалар,
әгәр
дулкыннан
коткарып
корыга
чыгарса, кайберләре
хак юлда
булып вә
кайберләре һаман
ямансызлыкта
калырлар,
Безнең аятьләребезне
инкяр итмәс,
мәгәр ґәһедне
бозып ялган сөйләүче
вә нигъмәткә
көферлек
кылучы гына
инкяр итәр. (32)
Ий кешеләр,
Раббыгыздан
куркыгыз, Аңа
гөнаһ
булудан
сакланыгыз, вә
кыямәт көненнән
куркыгыз, ул
көндә Ата үз
угълының гөнаһын
өстенә алмас,
һәм баласы
атасының гөнаһысыннан
аз гынасын да
өстенә алмас,
Аллаһуның вәгъдәсе
хактыр, кыямәт
булачактыр,
сезне дөнья рәхәте
алдап ахирәттән
мәхрүм итмәсен,
һәм сезне
шайтан фәхеш,
хәрам эшләрне
вә бидеґәт
гамәлләрне
эшләтеп,
фарыз гамәлләрдән
тыеп, Аллаһ
ярлыкаучы,
дип, Аллаһ
исеме белән
алдамасын! (33) Әлбәттә,
кыямәтнең
кайчан
булачагын
белү Аллаһ
хозурындадыр,
Ул теләгән
вакытта яңгыр
иңдерер, вә
Ул
хатыннарның
карыннарындагы
балаларның
ирме, кызмы
икәнен белер.
Вә һичбер
кеше кайда үләчәген
белмәс, вә һичбер
кеше иртәгә нәрсә
эшләячәген
белмәс, Аллаһ
һәрнәрсәне
белүче вә һәр
нәрсәдән хәбәрдардыр.
(34)