Chapter 23 - Sura 23
1Батаҳқиқ,
мўминлар нажот
топдилар.
2Улар
намозларида
хушуъ қилувчилардир.
3Улар беҳуда
нарсалардан
юз
ўгиргувчилардир.
4Улар
закотни адо қилгувчилардир.
5Улар
фаржларини
сақловчилардир.
6Магар ўз
жуфти ҳалоллари
ва қўлларида
мулк
бўлганлардан
(сақламасалар),
албатта, улар
маломат қилинувчи
эмаслардир.
7Ким ана
шундан бошқани
талаб қилса,
бас, ана
ўшалар
тажовузкорлардир.
8Улар
омонатларига
ва аҳдларига
риоя қилгувчилардир.
9Улар
намозларини
муҳофаза қилувчилардир.
10Ана
ўшалар ворис
бўлгувчилардир.
11Улар
Фирдавсни
мерос олурлар,
улар унда
абадий қолгувчилардир.
12Қасамки,
батаҳқиқ,
инсонни лой
сулоласидан
яратдик.
13Сўнгра
уни мустаҳкам
қароргоҳда
нутфа қилдик.
14Сўнгра
нутфадан алақа
яратдик, алақадан
чайналган
гўшт яратдик,
чайналган парча
гўштдан суяк
яратдик, бас,
суякка гўшт қопладик,
сўнгра уни
бошқа бир
жонзот этиб
пайдо қилдик.
Бас,
яратгувчиларнинг
энг яхшиси Аллоҳ
баракотли ва
буюкдир.
15Сўнгра,
албатта,
сизлар
бундан кейин
ўлгувчисизлар.
16Сўнгра,
албатта,
сизлар қиёмат
куни қайта
тирилтирилурсизлар.
17Батаҳқиқ,
Биз устингизда
етти йўлни
яратдик. Биз
махлуқотдан ғофил
бўлган
эмасмиз. (Эй
одамлар, Биз
устингизга
етти табақа
осмонни
яратиб қўйганмиз.
Шундай
жонсиз, мустаҳкам
ва чексиз
нарсаларда
нима
бўлаётганини
ҳам билиб
турамиз.)
18Биз
осмондан
ўлчов ила сув
тушириб, уни
ерга
жойлаштирдик.
Албатта, Биз
уни кетказишга
ҳам қодирдирмиз.
(Осмондан
ўлчов ила сув
тушириб, уни
ерда қарорлаштириш
ҳам Аллоҳ
таолонинг
ишидир. Ким
керакли миқдорда
осмондан сув
тушира олади?
Ердаги ҳамма
сув осмондан
ўлчов билан
тушгандир. Ортиқча
ҳам эмас, кам ҳам
эмас. Шунинг
ўзини ибрат
назари билан
ўйлаган одам
иймонга
келиши керак.
Сувни келтирган
зот кетказа
олмасмиди?
Аллоҳ таоло
сувни
кетказишига
далил
сифатида баъзан
маълум
жойларни
сувдан бебаҳра
қилиб қўяди.
Ўша ерда қурғоқчилик
бўлиб, ҳамма
нарса ҳалокатга
юз тутади.
Ана шу қурғоқчилик
ҳодисалари ҳам
Аллоҳ
таолонинг қудратига
далолат қилади.
Улар ҳам
одамларни
иймонга чақирадиган
ибратли
нарсалардир.)
19Ва у(сув)
ила сиз учун
хурмо ва узум
боғлари
пайдо қилдик,
сизга у(боғ)ларда
кўп мевалар
бўлиб,
улардан
ерсизлар.
20Ва Тури
Сийнодан чиқадиган
бир дарахтни
(пайдо қилдикки),
у ёғ ва
егувчиларга
нонхуриш ила
ўсур. (Яъни, ҳам
ёғ, ҳам
нонхуриш
сифатида
ишлатиладиган,
кўпроқ Тури
Сийнода
ўсадиган
зайтун ҳам
ибратга
сазовор
дарахт
саналади.)
21Албатта,
сиз учун
чорва ҳайвонларида
ибрат бордир.
Биз сизни
уларнинг қоринларидаги
нарса ила суғорурмиз
ва сиз учун
уларда
кўпгина
манфаатлар
бор ва
улардан
ерсизлар.
22Ва уларга
ва кемаларга
юкланурсизлар.
23Батаҳқиқ,
Биз Нуҳни қавмига
юбордик. Бас,
у: «Эй қавмим,
Аллоҳга
ибодат қилинг.
Сиз учун
Ундан ўзга ҳеч
бир илоҳ йўқдир.
Наҳотки қўрқмасангиз?!»
деди.
24Бас, унинг қавмидан
куфр
келтирган
зодагонлари:
«Бу сизга
ўхшаш башар,
холос, сиздан
афзал бўлиб олмоқчи.
Агар Аллоҳ хоҳласа,
фаришталарни
туширар эди.
Аввалги
ота-боболаримизда
буни эшитган
эмасмиз.
25У фақат
бир жинни
одам, холос.
Бас, уни бир
оз муддат
пойлаб
туринг»,
дедилар.
26У: «Эй
Роббим, мени
ёлғончи қилганларга
қарши менга
нусрат бер»,
деди. (Нуҳ
алайҳиссалом
ҳақиқий
нусрат қаердалигини
яхши
билганлари
учун дарҳол
Аллоҳга
илтижо қилиб,
ўзларини ёлғончи
санаганларга
қарши ёрдам
сўрадилар.)
27Бас, Биз
унга:
«Бизнинг кўз
ўнгимизда ва
ваҳийимиз
ила кема яса.
Бас, Бизнинг
амримиз келиб,
таннур
фаввора
бўлганда,
у(кема)га ҳар
бир турдан
бир жуфтдан
ва аҳлингни
чиқар, магар
кимнинг
зиддига
олдин
сўзимиз ўтган
бўлса (чиқарма).
Зулм қилганлар
ҳақида Менга
хитоб қилма.
Албатта, улар
ғарқ қилингувчилардир.
28Бас, сен
ўзинг билан
бирга
бўлганлар
ила кемага
жойлашиб
олгач: «Бизни
золим қавмлардан
қутқарган
Аллоҳга ҳамдлар
бўлсин»,
дегин.
29Ва: «Эй
Роббим, мени
муборак
манзилга
туширгин,
Сен, Ўзинг
манзилга
туширгувчиларнинг
энг
яхшисисан»,
дегин», дедик.
30Албатта,
бунда
оят-ибратлар
бордир.
Албатта, Биз
синовчи
бўлган эдик.
31Сўнгра
улардан
кейин бошқа
авлодларни
пайдо қилдик.
(Яъни, Нуҳ ва
унинг қавмидан
кейин бошқа
халқларни
пайдо қилдик.)
32Бас,
уларнинг
ичига
ўзларидан
бўлган Пайғамбарни:
«Аллоҳга
ибодат қилинг.
Сиз учун
Ундан ўзга
илоҳ йўқдир,
наҳотки, қўрқмасангиз»,
деб юбордик.
(Эътибор
берадиган бўлсак,
бу Пайғамбар ҳам
Нуҳ алайҳиссаломнинг
сўзларининг
айнан ўзини
такрорламоқда.
Аллоҳдан
ўзга
ибодатга
сазовор илоҳ
йўқлигини
таърифламоқда
ва Аллоҳга
иймон
келтирмай
юриш қўрқинчли
эканини уқтирмоқда.)
33Унинг қавмидан
куфр
келтирган,
охиратга
рўбарў бўлишини
ёлғонга чиқарган
ва Биз уларни
ҳаёти дунёда
маишатпараст
қилиб қўйган
зодагонлари:
«Бу сизга
ўхшаган
башар, холос.
Сиз еган
нарсадан
ейди, сиз
ичган нарсадан
ичади.
34Агар
ўзингизга
ўхшаган
башарга
итоат қилсангиз,
унда,
албатта, сиз
зиёнкорлардандирсиз.
35У сизга,
ўлсангиз,
тупроқ ва
суяк
бўлсангиз ҳам,
албатта, чиқарилгувчи
бўлишингизни
ваъда қилмоқдами?!
36Ҳайҳот! Ҳайҳот!
Сизга ваъда қилинган
нарса нақадар
узоқ!
37Шу
дунёдаги ҳаётимиздан
бошқа ҳаёт йўқдир.
Ўламиз,
тириламиз ва
биз қайта
тирилгувчи
эмасмиз.
38У фақат
Аллоҳга
нисбатан ёлғон
уйдирган
одам, холос.
Биз унга
иймон келтиргувчи
эмасмиз»,
дедилар. (Бу қавмнинг
жавоби ҳам моҳиятан
Нуҳ қавми
жавобининг
айнан ўзи. Бу
сафар ҳам қавм
номидан
зодагонлари
жавоб бермоқда.)
39У: «Эй
Роббим, мени
ёлғончи қилганларга
қарши менга
нусрат бер»,
деди.
40У зот:
«Озгинадан
сўнг улар
надомат
чекувчи бўлурлар»,
деди. (Яъни,
Аллоҳ таоло у
Пайғамбар
алайҳиссаломнинг
дуоларини қубул
қилди. У зот
алайҳиссаломга
нусрат
берадиган
бўлди. Ва
сабр қил,
озгина вақтдан
сўнг у
кофирлар
пушаймон қилувчи
бўладилар,
деди.)
41Бас,
уларни ҳақ
ила қичқириқ
олди. Бас, Биз
уларни хасу
чўпга
айлантирдик.
Даф бўлсин
золим қавмлар!
42Сўнгра
улардан
кейин бошқа
аср
авлодларини
пайдо қилдик.
(Яъни, қиссаси
келтирилган
ўша қавмдан
кейин бошқа
турли қавмларни
дунёга
келтирдик.)
43Ҳеч бир
уммат ўз
ажалидан
олдин ҳам
кетмас, ортда
ҳам қолмас.
44Сўнгра
Пайғамбарларимизни
кетма-кет
юбордик. Ҳар қачон
бир умматга
ўз Пайғамбари
келса, уни ёлғончи
қилдилар.
Бас, Биз ҳам
уларни
баъзилари
ортидан баъзиларини
(ҳалокатга)
эргаштиравердик
ва уларни
гапу сўзга
айлантирдик.
Бас, даф
бўлсин иймон
келтирмайдиган
қавмлар!
45Сўнгра
биз Мусо ва
биродари Ҳорунни
оятларимиз
ва очиқ ҳужжат
ила юбордик.
46Фиръавн
ва унинг
аъёнларига.
Бас, улар
мутакаббирлик
қилдилар ва
ўзини юқори қўйган
қавм
бўлдилар.
47Бас, улар:
«Ўзимизга
ўхшаган икки
башарга иймон
келтирамизми?!
Ҳолбуки,
уларнинг қавми
бизга қуллик қилгувчи
бўлиб
турибди-ку?!«
дедилар.
(Яъни, қандай қилиб
ўзимизга
ўхшаган, қўлимизда
қул бўлиб
турган Бани
Исроил қавмининг
икки одамига
Пайғамбар
деб иймон
келтирамиз,
дедилар.)
48Бас,
икковларини
ёлғончи қилдилар
ва ҳалок қилинганлардан
бўлдилар.
49Батаҳқиқ,
Биз, шоядки, ҳидоят
топсалар, деб
Мусога
Китобни
берган эдик.
50Ибн
Марямни ва
унинг
онасини
оят-аломат қилдик
ва
икковларини
оқар сувли қароргоҳ
тепаликка
жойладик.
(Ийсо ибн
Марям алайҳиссаломни
ва у кишининг
оналари Биби
Марямни Аллоҳ
Ўз қудратига
далолат қилувчи
мўъжиза-аломат
ўлароқ
юборди ва
Байтул Мақдис
еридан оқар
суви бор, бир
тепаликка
жойлади.)
51Эй Пайғамбарлар!
Пок
нарсалардан
енглар ва
солиҳ
амаллар қилинглар.
Албатта, Мен
нима амал қилаётганингизни
ўта
билгувчиман.
52Албатта,
сизнинг бу
умматингиз
ягона умматдир.
Мен эса,
Роббингизман.
Бас,
Менгагина тақво
қилинг. (Эй
Пайғамбарлар,
сизнинг
динингиз
Исломдир.Роббингиз
бўлган Аллоҳга
тақво қилинг.)
53Бас, улар
ишларини ўз
ораларида
пора-пора қилиб
бўлиб
юбордилар. Ҳар
фирқа ўз ҳузурларидаги
нарса ила
хурсанддирлар.
(Пайғамбарлар
бир динда
бўлган
эдилар. Аммо
улардан
кейингилар
ягона динни
турли фирқаларга
парчалаб
юбордилар.)
54Бас, сен
уларни ғафлатларида
бир муддат қўйиб
қўй.
55Улар
Бизнинг
ўзларига
молу дунё ва
фарзандлар
ила мадад
бераётганимизни.
56Уларга
яхшиликларни
тезлатишимиз,
деб ҳисоблайдиларми?
Йўқ! Улар
сезмаслар.
57Албатта,
Роббиларидан
қўрқиб
хавфда
турувчилар.
58Ва
Роббилари
оятларига
иймон
келтирадиганлар.
59Ва
Роббиларига
ширк
келтирмайдиганлар.
60Ва
берадиган
нарсаларини,
албатта,
Роббиларига қайтгувчи
эканликларидан
қалблари
титраган ҳолда
берурлар.
61Ана
ўшалар
яхшиликларга
шошилурлар
ва улар
ўша(яхшилик)лар
учун мусобақа
қилурлар.
62Биз ҳеч
бир жонга тоқатидан
ташқари
таклиф қилмасмиз.
Ҳузуримизда
китоб бор. У ҳақни
сўзлайдир.
Уларга зулм қилинмас.
63Йўқ!
Уларнинг қалблари
бундан ғафлатдадир.
Уларнинг
бундан бошқа
амаллари
бордир. Улар
ўша
(амал)ларни қилгувчидирлар.
64Токи
уларнинг
маишатпарастларини
азоб ила
тутганимизда,
бирдан фарёд
солурлар.
65Энди,
бугун фарёд
солманг!
Албатта, Биз
томонимиздан
сизга нусрат қилинмас.
66Батаҳқиқ,
Менинг
оятларим
сизга
тиловат қилинар
эди. Сиз эса,
ортингизга қочар
эдингиз.
67У(Каъба)
билан
кибрланар,
тунги суҳбатингизда
беҳуда
сўзлар айтар
эдингиз.
68Наҳотки
улар бу сўзни
тадаббур қилиб
кўрмадилар?
Ёки уларга
аввалги
ота-боболарига
келмаган
нарса
келибдими?
69Ёки ўз Пайғамбарларини
танимасдан
улар унга
инкор қилгувчи
бўлмоқдаларми?
70Ёки, унда
жиннилик бор,
дейдиларми?
Йўқ! У уларга ҳақ
ила келди.
Уларнинг
кўплари эса, ҳақни
ёмон
кўргувчидирлар.
(Муҳаммад
(с.а.в.) уларга ҳақ
дин ила
келди. Шунинг
учун улар
Исломдан юз
ўгирмоқдалар.
Улар ҳақни ёмон
кўрадилар.)
71Агар ҳақ
уларнинг ҳавойи
нафсларига
эргашса,
албатта,
осмонлару ер
ва улардаги
кимсалар
фасодга
учрар эди. Йўқ!
Биз уларга ўз
шарафларини
келтирдик.
Улар эса,
шарафларидан
юз ўгирмоқдалар.
(Ҳақ битта,
яъни, Аллоҳнинг
динидир. Ҳамма
ҳаққа
эргашмоғи
лозим. Чунки ҳақ
битта,
одамларнинг ҳавойи
нафслари эса,
чексиздир.
Инчунин, ҳавойи
нафс ила ҳақиқатга
эришиб
бўлмайди. Қачон
ҳавойи
нафснинг
кўйига
тушилса,
фасодга учралади.
Аллоҳдан
келган ҳақ–Ислом
одамларни
йўлга солиши
керак. Аммо одамлар
у ҳақдан–Исломдан
юз ўгирмоқдалар.
Ҳақни–Исломни
ҳавойи
нафсларига
эргаштиришни
истайдилар.
Биз
келтирган Қуръон–Ислом–ҳақ
улар учун
шарафдир. Ким
ҳаққа
эргашса, амал
қилса,
шон-шарафга
эга бўлади.)
72Ёки сен
улардан
харож
сўраяпсанми?!
Бас, Роббингнинг
харожи
яхшироқдир. У
зот энг яхши
ризқ
бергувчидир.
73Албатта,
сен уларни тўғри
йўлга чақирасан.
74Албатта,
охиратга
иймон
келтирмайдиганлар
бу йўлдан
озгувчидирлар.
75Агар
уларга раҳм қилиб,
уларга етган
зарарни
кушойиш қилсак
ҳам, туғёнларида
бардавом
бўлиб,
адашиб-улоқиб
юраверадилар.
76Батаҳқиқ,
Биз уларни
азоб ила
тутдик, бас,
улар Роббиларига
бўйин ҳам
эгмадилар,
тазарруъ ҳам қилмадилар.
77Токи қачон
уларга
шиддатли
азоб эшигини
очганимизда,
тўсатдан
ноумид
бўлгувчилардир.
78У зот
сизга қулоқни,
кўзлару қалбларни
пайдо қилган
зот. Нақадар
оз шукр қилурсиз!
79У зот
сизларни ер
юзида яратиб,
таратгандир.
Ва Унгагина
тўпланурсизлар.
80У зот
тирилтирур
ва ўлдирур.
Кечаю
кундузнинг
алмашиниши ҳам
Унга оид. Наҳотки
ақл
юритмасангиз?
81Йўқ! Улар
аввалгилар
айтган
нарсага
ўхшаш
нарсани
айтдилар.
82Улар: «Биз
ўлиб тупроқ
ва суяк
бўлганимиздан
кейин ҳам-а?
Биз, албатта, қайта
тирилтирилувчимизми-а?
83Батаҳқиқ,
бизга ҳам,
бундан олдин
ота-боболаримизга
ҳам бу ваъда қилинган
эди. Бу
аввалгиларнинг
афсонасидан
бошқа нарса
эмас»,
дедилар.
84Сен: «Агар
билсангиз, Ер
ва ундаги
кимсалар кимникидир?»
деб айт.
85«Аллоҳникидир»,
дерлар. Сен:
«Наҳотки
эслатма
олмасангиз?!»
дегин.
86Сен: «Етти
осмоннинг
Робби ким?
Улуғ аршнинг
Робби ким?»
деб айт.
87Улар: «Аллоҳникидир»,
дерлар. Сен:
«Наҳотки қўрқмасангиз?!»
деб айт.
88Сен: «Агар
билсангиз
(айтинг-чи), ҳар
бир
нарсанинг
мулки қўлида
бўлмиш, Ўзи ҳимоя
қиладиган ва
Ундан ҳимоя қилинмайдиган
зот ким?!» деб
айт. (Яъни, хоҳлаган
кишисини Ўз ҳимоясига
ола
биладиган,
бошқалар
Ундан ҳимоялана
олмайдиган
зот ким?)
89«Аллоҳникидир»,
дерлар. Сен: «Қандоқ
ҳам сеҳрланмоқдасиз-а?!»
деб айт. (Агар
ўша нарсалар
Аллоҳники
эканини
билсангиз,
нима учун
Аллоҳга
иймон
келтирмаяпсиз?!
Кофир ҳолингизда
юрибсиз? Буни
фақат сеҳрланган
одам қилиши
мумкин,
холос. Сиз қандоқ
ҳам сеҳрлангансиз-а?!
Ушбу
саволлар
мушрикларга,
Аллоҳга ширк
келтирадиганларга
берилмоқда.
Бунда Аллоҳга
турли-туман
бут-санамларни
ширк келтирадиганлар
ҳам, аҳли
китоб бўла
туриб, Аллоҳга
баъзи
шахсларни
ширк
келтирадиганлар
ҳам баробардирлар.
Чунки
уларнинг ҳаммаси
Аллоҳдан бошқа
ҳеч бир зот
бирор
нарсани
ярата
олмаслигини,
бирор
нарсага
молик бўла
олмаслигини
билгани ҳолда,
Аллоҳнинг ваҳдониятига
эмас, ширкка қараб
юрадилар.
Улар бу ишни ҳужжат-далил
йўқлигидан қиладиларми?)
90Йўқ! Биз
уларга ҳақни
келтирдик.
Улар эса ёлғончилардир.
91Аллоҳ ҳеч
бир фарзанд
тутмаган, У
билан бирга ҳеч
бир илоҳ
бўлмаган.
Шундоқ
бўлганида, ҳар
бир илоҳ ўзи
яратган
нарсаси
билан кетиб,
баъзилари
баъзиларидан
устун келар
эди. Аллоҳ
улар қилаётган
васфдан пок
бўлди. (Яъни,
Аллоҳдан бошқа
яна илоҳ
бўлганида, у ҳам
ўзига бирор
нарсаларни
яратган
бўлар эди. Оқибатда
ҳар бир илоҳ
ўзи яратган
нарсани
ўзича
тасарруф қилавериб,
дунёнинг
низоми
бузилар эди. Ҳар
бир илоҳ
ўзиникини
ўтказаман
деб уриниши
натижасида
ораларида
низо чиқар,
баъзилари
баъзиларидан
устун келар
эди. Дунё
низоми
бузилар эди.
Бу ақида Аллоҳдек
зотга айб, нуқсонни
васф қилишдир.)
92У ғайбни
ва ҳозирни
билгувчидир.
У улар ширк
келтираётган
нарсадан
олийдир.
(Аллоҳ таоло ҳамма
нарсани–ғайбни
ҳам, ҳозирни ҳам
билгувчи
зотдир. У зот
мушриклар
ширк келтираётган
нарсадан
олийдир.)
93Сен: «Эй
Роббим, агар
менга,
албатта,
уларга ваъда қилинган
нарсани
кўрсатадиган
бўлсанг.
94Эй Роббим,
мени золим қавмлар
ичида қилмагин»,
деб айт.
95Албатта,
Биз уларга
ваъда қилаётган
нарсамизни
сенга
кўрсатишга қодирмиз.
96Сен эса,
ёмонликни
гўзал нарса
ила даф қил.
Биз нима васф
қилаётганларини
яхши
билгувчимиз.
97Сен: «Эй
Роббим,
сендан
шайтонларнинг
васвасасидан
паноҳ
сўрайман!
98Сендан, эй
Роббим,
уларнинг
менга ҳозир бўлишларидан
паноҳ
сўрайман»,
деб айт.
99Токи
улардан
бирига ўлим
келган чоғда:
«Эй Роббим,
мени (ҳаётга) қайтаргин.
100Шоядки
тарк қилган
нарсамда
солиҳ амал қилсам»,
дер. Йўқ!
Албатта, бу (қуруқ)
сўз бўлиб, у
айтгувчи,
холос.
Уларнинг
ортида қайта
тириладиган
кунларигача
тўсиқ бордир.
101Бас, қачонки
сурга
пуфланганда,
у кунда
ораларида на
насаб қолур
ва на
бир-бирларини
суриштирурлар.
(Яъни, қиёматдан
дарак
бергувчи
сурга
пуфланган пайтда
ҳар ким ўзи
билан овора
бўлиб,
одамлар
орасида
наслу насаб
алоқалари қолмас.
Балки ҳамма
отаси, онаси,
ака-укаси,
бола-чақасидан
қочадиган
бўлиб қолади.)
102Кимнинг
мезонлари оғир
келса, бас,
ана ўшалар,
ўзлари нажот
топгувчилардир.
103Кимнинг
мезони енгил
келса, бас,
ана ўшалар,
ўзларига
зиён қилибдилар.
Жаҳаннамда
абадий қолгувчи
бўлибдилар.
104Юзларини
олов
куйдирур.
Улар унда
бадбашара ҳолда
бўлурлар.
105Сизларга
оятларим
тиловат қилинган
эмасмиди?!
Бас, сиз
уларни ёлғонга
чиқарган
эмасмидингиз?!
(Шунда улар
ўз айбларига
иқрор
бўладилар.)
106Улар: «Эй
Роббимиз,
бадбахтлигимиз
ўзимиздан
устун келиб,
залолатга кетган
қавм бўлган
эканмиз.
107Эй
Роббимиз,
бизни бу
(дўзах)дан чиқаргин,
агар яна
(эски ҳолимизга)
қайтсак, бас,
албатта,
золимлардан
бўлурмиз«,
дерлар.
108У зот:
«У(ер)да хор
бўлиб қолаверинг
ва Менга
гапирманг!
109Аниқки,
Менинг
бандаларимдан
бир гуруҳи:
«Эй Роббимиз,
Биз иймон
келтирдик.
Бизни мағфират
қилгин. Бизга
раҳм қилгин.
Сенинг Ўзинг
раҳм қилгувчиларнинг
яхшисисан»,
деган эдилар.
110Бас, сиз
уларни
масхара қилдингиз.
Ҳаттоки улар
(ни масхара қилиш)
сизга Менинг
зикримни
унуттирди.
Сиз улардан
кулар
эдингиз.
111Албатта,
Мен бугун
уларни сабр қилганлари
учун
мукофотладим.
Албатта, улар
ўзлари ютуққа
эришгувчилардир.
112У зот: «Ер
юзида неча
йил қолдингиз?»
деди.
113Улар: «Бир
кун ёки
куннинг
баъзисича қолдик.
Ҳисобловчилардан
сўра»,
дедилар.
114У зот: «Агар
билсангиз,
жуда оз қолдингиз,
холос», деди.
(Энди
кўрадиган
кунингизга
нисбатан
жуда оз қолдингиз.)
115Наҳотки
Бизнинг
сизни
яратишимиз
беҳуда
бўлган ва сиз
Бизга қайтарилмассиз,
деб ҳисобласангиз?!
(Эй мушриклар,
наҳотки Биз
сизни беҳудага
яратган
бўлсак? Наҳотки
сиз охиратда
бизга қайтарилмасангиз?!)
116Бас, ҳақ
подшоҳ Аллоҳ
юксакдир. Ҳеч
бир илоҳ йўқ.
Магар
у–карамли
Аршнинг
Робби бор.
117Ким Аллоҳ
билан бирга
бошқа илоҳга
илтижо қилса,
бу хусусда ҳеч
бир далили йўқдир.
Бас, унинг ҳисоби
фақат
Роббининг ҳузуридадир.
Албатта,
кофирлар
нажот топмаслар.
(Аллоҳга бошқа
илоҳни шерик
этганлар, ҳеч
бир далил-ҳужжатсиз
ширк
келтирган
бўладилар.
Ундоқ
одамлар
билан Аллоҳ
таоло Ўзи
билиб ҳисоб-китоб
қилади.
Суранинг
аввалида
мўминларнинг,
албатта,
нажот топишлари
айтилган эди.
Суранинг
охирида эса,
кофирларнинг
нажот
топмасликлари
таъкидланмоқда.
Ва ниҳоят,
охирги оятда
Аллоҳ
таолодан раҳмат
ва мағфират
сўраш тавсия қилинмоқда.)
118Сен: «Эй
Роббим, мағфират
қил, раҳм қил.
Ўзинг раҳм қилгувчиларнинг
яхшисисан»,
деб айт.