Chapter 45 - Sura 45
1Ҳа-а. Мийм.
2Бу
китобнинг
нозил қилиниши
азиз ва ўта ҳикматли
Аллоҳдандир.
3Албатта,
осмонлару
ерда
мўминлар
учун оят-белгилар
бордир. (Дарҳақиқат,
осмонлару
ердаги ҳар
бир нарса
Аллоҳ
таолонинг
биру
борлигига,
чексиз қудратига
ёрқин
далилдир.)
4Ва
сизларнинг
яратилишингизда
ва таратиб қўйган
жониворларда
аниқ
ишонадиган қавм
учун
оят-белгилар
бор.
(Инсоннинг
яратилишида
Аллоҳ
таолонинг
биру
борлигига,
куч-қудратига,
тадбиру
санъатига
сонсиз-саноқсиз
оят-белгилар
бор.)
5Кечаю
кундузнинг
алмашиб
туришида,
Аллоҳ
осмондан ризқ
нозил қилиб,
унинг ила
ерни
ўлимидан
кейин тирилтиришида
ва
шамолларни
не
йўналишида ақл
юритадиган қавм
учун
оят-белгилар
бор.
6Булар
Аллоҳнинг
оятларидир.
Биз уларни
сенга ҳақ ила
тиловат қилурмиз.
Улар Аллоҳни
ва Унинг
оятларини қўйиб,
қайси гапга
иймон
келтирурлар?!
7Ҳар бир ёлғончи
гуноҳкорга ҳалокат
бўлсин!
8У ўзига
тиловат қилинган
Аллоҳнинг
оятларини
эшитади-ю,
сўнгра худди
эшитмагандек
мутакаббирлик
қилиб туриб
олади. Бас,
унга аламли
азоб хушхабарини
бер.
9Қачонки
Бизнинг
оятларимиздан
бирор нарса
билса, уни
истеҳзо қилади.
Ана ўшаларга
хорловчи
азоб бордир.
10Ва
ортларида жаҳаннам
бор. Уларга
касб қилган
нарсалари ҳам,
Аллоҳни қўйиб
тутган «дўстлари»
ҳам ҳеч бир
нарсада асқотмас.
Уларга улкан
азоб бордир.
11Бу (Қуръон) ҳидоятдир.
Роббилари
оятларига
куфр келтирганларга
аламли
азобнинг
ашаддийси
бордир.
12Аллоҳ
сизга
денгизни
унда Ўз амри
билан
кемалар юриши
учун ва сиз
Унинг
фазлидан
исташингиз
учун
бўйсундириб қўйди.
Шоядки, шукр
келтирсангиз.
13Ва сизга
осмонлардаги
нарсаларни
ва ердаги
нарсаларни—ҳаммасини
Ўз томонидан
бўйсундириб қўйди.
Албатта, ана
шунда
тафаккур қиладиган
қавм учун
оят-белгилар
бордир.
14Сен иймон
келтирганларга
айт. Аллоҳнинг
кунларидан
умидвор
бўлмайдиганларни
кечирсинлар.
Токи У зот бу қавмни
касб қилиб
юрган
нарсалари
учун
мукофотласин.
(Эй Муҳаммад,
сен
мўминларга
айт, улар
ўзларига озор
берган,
келажакдаги
Аллоҳнинг ҳисоб-китоб
кунларидан
ноумид
бўлган кофирларни
кечирсинлар.
Бу эса, Аллоҳ
таоло ўша
мусулмон қавмни
яхши
касбларига
кўра
мукофотлаши
учундир.)
15Ким солиҳ
амал қилса,
ўзига фойда.
Ким ёмонлик қилса,
ўзига зарар.
Сўнгра
Роббингизга қайтарилурсиз.
16Батаҳқиқ,
биз Бани
Исроилга
китобни, ҳукмни
ва Пайғамбарликни
бердик,
уларга пок
нарсаларни
ризқ қилиб
бердик ва
уларни
оламлар
ичида афзал қилдик.
(Ўз
замонасида,
албатта, Бани
Исроил ўзгалардан
афзал бўлган.
Чунки Таврот
уларга
туширилган,
Пайғамбарлар
улардан чиққан.)
17Ва Биз
уларга (дин)
иши ҳақида
очиқ-ойдин
баёнотлар
бердик. Бас,
улар
ўзларига илм
келганидан
сўнг ўзаро ҳасад-адоват
қилибгина
ихтилофга
тушдилар.
Албатта, Роббинг
улар орасида қиёмат
куни ихтилоф қилган
нарсалари ҳақида
ҳукм чиқарур.
18Сўнгра
Биз сени (дин)
ишида бир
шариатга йўлладик.
Бас, унга
эргаш,
билмайдиганларнинг
ҳавои
нафсларига
эргашма.
(Бани
Исроилнинг иши,
юқорида
айтилгандек,
муваффақиятсиз
тамом
бўлганидан
сўнг биз сени
Ислом
шариатига
йўлладик.)
19Албатта,
улар сендан
Аллоҳ
томонидан
бўладиган ҳеч
бир нарсани
арита
олмаслар. Ва, албатта,
золимлар
бир-бирларига
дўстдирлар.
Аллоҳ тақводорларнинг
дўстидир.
20Бу (Қуръон)
одамлар учун қалб
кўзлари, аниқ
ишонадиган қавм
учун ҳидоят
ва раҳматдир.
21Наҳотки
ёмонликларни
қилганлар
уларни иймон
келтириб,
солиҳ
амаллар қилганларга
ўхшаш қилмоғимизни,
ҳаётлари ҳам,
мамотлари ҳам
баробар
бўлишини
гумон қилсалар?!
Уларнинг қилган
ҳукми нақадар
ҳам ёмон!
(Ушбу оятда
кофир ва осий
кимсанинг
хаёлидан
ўтадиган
гумон инкор қилинмоқда.
Кофирлар,
бизнинг
мўминлардан қаеримиз
кам, деб
ўйлашлари,
гумон қилишлари
мумкин. Бу
дунёда ҳам, у
дунёда ҳам
мўминлар
билан
баробарликни
даъво этишлари
мумкин. Бу
даъво мутлақо
нотўғридир.
Аллоҳ таоло ҳеч
қачон ёмон
ишлар қилган
кимсаларни
иймон
келтириб,
солиҳ
амаллар қилганларга
ўхшатиб қўймайди.
Уларнинг
икковиларини
бу ҳаётда ҳам,
охиратда ҳам
баробар қилиб
қўймайди.
Баробар
бўлса, адолат
қолармиди?
Пайғамбар
юбориш, китоб
тушириш ва
динни жорий қилишнинг
кераги
бўлармиди?)
22Аллоҳ
осмонлару
ерни ҳақ ила, ҳар
бир жон қилган
касбига
яраша, зулм қилинмаган
ҳолида жазосини
(мукофотини)
олиши учун
яратган.
23Айтинг-чи, ҳавои
нафсини илоҳ қилиб
олган, Аллоҳ
уни билиб
туриб
залолатга
солган ва қулоғига
ҳамда қалбига
муҳр босиб,
кўзига парда
тортиб қўйган
кимсани Аллоҳдан
бошқа ким ҳидоят
қила олади?!
Эсламайсизларми?!
24Улар: «У(ҳаёт)
фақат бу
дунёдаги ҳаётимиздир.
Ўламиз,
тириламиз,
бизни фақат
замон ҳалок қилади»,
дерлар.
Уларнинг бу ҳақда
илмлари йўқ.
Улар фақат
гумон қиладилар,
холос. (Булар
даҳрийлардир,
бизни фақат
даҳр(замон)
ўлдиради,
деганлари
учун шу номни
олганлар.
Улар
ўлгандан
кейин қайта
тирилишни
инкор
этадилар.)
25Уларга
очиқ-ойдин
оятларимиз
тиловат қилинган
чоғда: «Агар
ростгўй
бўлсангиз,
ота-боболаримизни
келтиринг-чи?!»
дейишдан бошқа
ҳужжатлари
бўлмас.
26Сен: «Аллоҳ
сизларни
тирилтирур,
сўнгра
ўлдирур, сўнгра
сизларни
(бўлишида)
шубҳа йўқ қиёмат
кунида
жамлар. Лекин
одамларнинг
кўплари
билмаслар»,
деб айт.
27Ва
осмонлару
ернинг мулки
Аллоҳникидир.
Қиёмат соати қоим
бўладиган
кунда, ўша
кунда
ботилчилар зиён
тортурлар.
28Ҳар бир
умматни тиз
чўккан ҳолида
кўрурсан. Ҳар
бир уммат ўз
номаи
амалига чақирилур:
«Бугунги
кунда қилиб
юрган
амалларингиз
бўйича жазо
(ёки мукофот)
олурсиз»,
(дейилур).
(Яъни, қиёмат
кунининг даҳшати
кучлилигидан
у куни ҳар
бир
умматнинг
чўкаланиб қолган
ҳоли
кўрилади. Ўша
кунда ҳар бир
умматга, ҳар
бир шахсга,
бу дунёда қилган
амаллари
ёзиб
борилган
китоб кўрсатилади.)
29«Мана бу
китобимиз
сизга ҳақни
нутқ қилур.
Албатта, Биз қилган
амалингизни
ёзиб турган
эдик» (дейилур).
(Яъни, мана бу
номайи амал
китоби фақат ҳақиқатни
айтади.
Ундаги барча
гап ростдир,
ёлғони йўқ. У
дунёда нима
амал қилсангиз,
ўшани ўз вақтида
аниқ ёзиб
турган эдик.
Энди шу
асосда ҳисоб-китоб
этамиз.)
30Бас, иймон
келтириб
солиҳ
амалларни қилганларни
Роббилари Ўз
раҳматига
киритур. Ана
ўшанинг ўзи
очиқ-ойдин
ютуқдир.
31Аммо куфр
келтирганларга
эса: «Ахир
сизга Менинг
оятларим
тиловат қилинмаганмиди?!
Бас, сиз
мутакаббирлик
қилдингиз ва
жиноятчи қавм
бўлдингиз.
32Вақтики:
«Албатта,
Аллоҳнинг
ваъдаси ҳақдир
ва (Қиёмат)
соатида шубҳа
йўқдир»,
дейилса, «Қиёмат
соати нима эканини
билмасмиз.
Биз фақат
гумон қиламиз,
холос. Биз
аниқ
ишонгувчи
эмасмиз,
дедингиз»,
(дейилур). (Энди
ҳолингизга
нима бўлди?
Аллоҳнинг
ваъдаси ҳақ
эканми? Қиёмат
соати қоим
бўлар эканми?
У ҳақидаги
гапларингиз
гумондан бошқа
гап
эмаслигини
билдингизми?)
33Ва уларга қилган
амалларининг
ёмонликлари
ўзларига аён
бўлди ва
уларни
ўзлари истеҳзо
қилиб юрган
нарса ўраб
олди. Уларга
куфр ва исёнлари
учун
бериладиган
жазо аниқ
кўринди ва
ўзларича,
охират азоби ҳам
бўлармиди,
деб истеҳзо қилиб
юрган азоб
уларни ўраб
олди.
34«Бугунги
кунда худди
сиз ушбу
кунингизга рўбарў
бўлишни
унутганингиздек,
Биз ҳам сизни
унутурмиз.
Жойингиз жаҳаннамдир
ва сизларга ҳеч
ёрдамчилар
йўқ.
35Бундай
бўлишингиз,
албатта,
сизнинг Аллоҳнинг
оятларини
масхара қилиб
олганингиз
ва сизни дунё
ҳаёти ғурурга
кетказгани
учундир»,
дейилди. Бас,
бугунги
кунда улар
у(жаҳаннам)дан
чиқарилмаслар
ва улар
итобга ҳам қайтарилмаслар.
Жаҳанам
азобида қийналиб
турган
кофиру
осийларга
айтиладиган
бу гаплар,
улар учун
жуда ҳам оғир
маънавий
азоб бўлади.
Яъни, сиз ёруғ
дунёда қиёмат
кунига
рўбарў
бўлишни қандай
унутган
бўлсангиз,
биз ҳам сизни
шундай
унутамиз.
Яъни, сизга
раҳм қилишни
унутамиз.
36Бас, барча ҳамд
осмонларнинг
Роббига,
ернинг
Роббига ва
оламларнинг
Роббигадир.
37Осмонлару
ердаги улуғлик
Уникидир. У
зот азизу ҳакимдир.